W odniesieniu do wykorzystania w procesie karnym dowodu z czynności operacyjno-rozpoznawczych należy podkreślić, że przepisy k.p.k. nie zawierają żadnej normy określającej zamknięty (enumeratywny) katalog takich dowodów. Dowodem może być zatem każda utrwalona informacja nie stanowiąca zakazu dowodowego, która pozwala dotrzeć do prawdy. W praktyce orzeczniczej pojawiają się natomiast wątpliwości, czy dopuszczalne jest wykorzystanie takich materiałów z czynności operacyjnych, które zostały pozyskane z naruszeniem norm obowiązującego prawa.
Z perspektywy nowego k.p.k.

W świetle braku kompleksowej regulacji dotyczącej problematyki zakresu pozyskiwania i wykorzystywania dowodów, na mocy przepisów proceduralnych uchwalonych 27 września 2013 r. (które wejdą w życie 1 lipca 2015 r.), ustawodawca wprowadził do k.p.k. art. 168a, zgodnie z którym niedopuszczalne jest przeprowadzenie i wykorzystanie dowodu uzyskanego do celów postępowania karnego za pomocą czynu zabronionego, o którym mowa w art. 1 § 1 k.k. W odniesieniu do kontroli operacyjnej najczęściej będzie to dotyczyło czynu naruszenia miru domowego (art. 193 k.k.), przekroczenia uprawnień (art. 231 k.k.) lub też przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości (np. art. 235 k.k. lub art. 245 k.k.).