Z tej perspektywy proponowane przez rząd wydłużenie wieku emerytalnego jest całkiem rozsądną próbą zachowania status quo. Możemy się z nią nie zgadzać, domagać się dodatkowych ustaw i rozporządzeń osłonowych, ale nie możemy uniknąć świadomości, że ze względu na demografię jakieś zmiany są konieczne i ktoś będzie musiał za nie zapłacić.

Jest to również powód, dla którego – pomimo wszystkich moich uwag krytycznych co do formy wprowadzania reformy i braku pakietu działań ją wspierających – popieram wydłużenie wieku emerytalnego jako rozwiązanie niezbyt dobre, ale możliwe do wdrożenia.

Pozostałe rozwiązania są albo znacznie gorsze, albo zakładają całościowe zmiany systemowe, a tym samym ich skutki są trudne do oszacowania.

Mam tylko nadzieję, że rząd – zgodnie z obietnicą – nie poprzestanie na wydłużeniu samego wieku, ale zajmie się także wspieraniem aktywności zawodowej. Bez tego bowiem, zanim osiągnę wiek emerytalny, będę musiał pracować do siedemdziesiątki. Albo i jeszcze dłużej.

*Paweł Kubicki – socjolog i ekonomista, adiunkt w Szkole Głównej Handlowej

instytutobywatelski.pl