We wtorek Trybunał uznał, że polskie sądy nie naruszyły art. 10 Konwencji. W uzasadnieniu przyznał, że kara wymierzona wydawcy stanowiła ingerencję władzy publicznej w jego prawo do wolności wypowiedzi. Taka ingerencja narusza art. 10 Konwencji, jeżeli nie realizuje uzasadnionego celu oraz nie jest niezbędna w demokratycznym społeczeństwie do jego osiągnięcia. Należy więc zbadać, czy powody jej podjęcia były właściwe i wystarczające, a działanie było proporcjonalne do zamierzonego celu - podkreślił ETPC.

Trybunał przypomniał, że prasa odgrywa zasadniczą rolę w społeczeństwie demokratycznym. Ma przekazywać informacje i idee, a także oceniać i krytykować przedstawiane wydarzenia. Wolność wypowiedzi nie jest jednak nieograniczona - podkreślił ETPC - nawet jeżeli dotyczy poważnych problemów społecznych i osób pełniących funkcje publiczne. Ograniczeniom podlega również prasa.

Korzystanie z wolności wypowiedzi wymaga odpowiedzialności - podkreślił Trybunał. Dziennikarze mają obowiązek działać w dobrej wierze w celu przedstawienia dokładnych i wiarygodnych informacji, zgodnie z etyką dziennikarską. Zdaniem ETPC polski dziennikarz nie respektował tych obowiązków. Nie sprawdził zdobytych informacji i rażąco naruszył zasadę szczególnej staranności, której wymaga od dziennikarza prawo prasowe.

Trybunał zwrócił uwagę na to, że choć granice dopuszczalnej krytyki osób pełniących funkcje publiczne są szersze niż osób prywatnych, to gdy uznają one, że publikacje na ich temat są nieprawdziwe, powinny mieć możliwość obrony swojego dobrego imienia i praw.

Według Trybunału zastosowane przez polski sąd środki karne były proporcjonalne do winy wydawcy i wagi przestępstwa. Odpowiadały też możliwościom finansowym skazanego.

Biorąc to pod uwagę, ETPC uznał, że ingerencja podjęta przez polskie władze była konieczna w demokratycznym społeczeństwie i nie naruszyła wolności wypowiedzi.

wirtualnemedia.pl