Niezależnie od bardzo silnej pozycji wolności słowa w sferze konstytucyjnych zasad (art. 54 ust. 1 Konstytucji), oczywiste jest, że wolność ta może doznawać ograniczeń, bo nie jest wartością absolutną i podlega konfrontacji z innymi konstytucyjnie chronionymi wartościami, np. godnością każdego człowieka. Nie odbierając więc nikomu prawa do krytyki przyjąć trzeba, że prawo to napotyka na ograniczenia zakreślone przez ochronę dobrego imienia innych osób, która jest składową konstytucyjnej zasady ochrony godności człowieka przed zniesławieniem czy zniewagą.

Ochrona ta jest gwarantowana w różnorodny sposób, m.in. poprzez przepisy prawa karnego określone w art. 212-216 k.k., które korespondują w wyrażonym wart. 47 Konstytucji RP prawem każdego do ochrony prawnej m.in. czci i dobrego imienia.

W odniesieniu do powyższego zagadnienia należy przypomnieć, że dokonana ostatnia nowelizacja art. 212 k.k., w wyniku rządowej inicjatywy ustawodawczej, ustawą z dnia 5 listopada 2009 r. - o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589, z późn. zm.), wprowadziła daleko idące złagodzenie odpowiedzialności karnej za zniesławienie oraz ograniczenie zakresu kryminalizacji.

Uchwalone zmiany polegały mianowicie na:

1) zniesieniu kary pozbawienia wolności za podstawowy typ przestępstwa zniesławienia (art. 212 § 1 k.k.);
2) obniżeniu z dwóch do jednego roku kary pozbawienia wolności za kwalifikowany typ tego przestępstwa (art. 212 § 2 k.k.);
3) modyfikacji kontratypu dozwolonej krytyki, określonego w art. 213 § 2 k.k.), poszerzającej zakres wyłączenia odpowiedzialności karnej w przypadku publicznego podnoszenia lub rozgłaszania zarzutu prawdziwego, poprzez rezygnację z przesłanki działania służącego obronie społecznie uzasadnionego interesu. Powyższa zmiana dostosowuje prawo do zakresowego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 maja 2008 r., sygn. akt SK 43/05.