Trybunał w uzasadnieniu wyroku podzielił również pogląd Witolda Kuleszy, który wskazał, że

odczuwalny stopień społecznego potępienia czynu,  wyrażający się w wyroku uznającym czyn sprawcy zniesławienia za kryminalnie bezprawny, jest inny aniżeli ten, z którym wiąże się orzeczenie sądu cywilnego ustalające naruszenie dobra osobistego.  Płaszczyzny prawa cywilnego i prawa karnego mogą się wzajemnie uzupełniać, ale nie zastępować."(„Zniesławienie i zniewaga. Ochrona czci i godności osobistej człowieka. Zagadnienia podstawowe.", Warszawa 1984, s.162).

Podnieść również należy, że Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz, U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284) nie gwarantuje nikomu absolutnej swobody wypowiedzi i braku odpowiedzialności (art. 10 Konwencji).Z kolei swoboda wypowiedzi i prawo do krytyki chronione są przez możliwość wyłączenia bezprawności określonego zachowania w sytuacji określonej wart. 21 3§2k.k.

Pozostawienie jedynie drogi postępowania cywilnego, zgodnie z zawartym w cytowanym na wstępie piśmie poglądem, jako możliwego mechanizmu ochrony naruszonych dóbr, wydaje się niewystarczającym i często długotrwałym oraz kosztownym sposobem realizacji praw jednostki, której godność i dobre imię zostało naruszone zniesławiającą wypowiedzią.

Podkreślić przy tym należy, że choć ostatecznie w toku prac nad uchwaloną w dniu 5 listopada 2009 r. ustawą o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy -Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks kamy wykonawczy, ustawy -Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw zdecydowano o utrzymaniu kary pozbawienia wolności za kwalifikowany typ przestępstwa zniesławienia, to jednak wymierzenie tego rodzaju kary, zwłaszcza w postaci kary bez warunkowego zawieszenia wykonania, może mieć miejsce co do zasady w sporadycznych wypadkach.

Kodeks karny w art. 58 § 1 zawiera bowiem dyrektywę preferowania kar nieizolacyjnych, stanowiąc, że

Jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary."

Tak więc wymierzenie kary pozbawienia wolności za zniesławienie będzie mogło być rozważane w wypadkach czynów o dużym stopniu społecznej szkodliwości, wysokiego stopnia winy sprawcy (np. wypadki zniesławienia dokonanego przez sprawcę świadomego, że mówi nieprawdę) albo niepodatności sprawcy na oddziaływanie karami innego rodzaju (np. faktyczny brak możliwości uiszczenia grzywny).