Mija 60 lat od wejścia w życie Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka. Od 20 lat dokument ten jest skutecznym instrumentem ochrony praw człowieka również w Polsce. Jego stosowanie zaowocowało szeregiem zmian legislacyjnych oraz zasadniczym przeformułowaniem praktyki prawa – choćby w zakresie stosowania tymczasowych aresztowań czy warunków wykonywania kar pozbawienia wolności, czytamy w 18 numerze wydawanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości kwartalnika "Na wokandzie".

Europejska Konwencja Praw Człowieka weszła w życie 3 września 1953 r., po ratyfikowaniu jej przez dziesięć państw członkowskich Rady Europy. Polska przystąpiła do Konwencji 26 listopada 1991 r., zaś 1 maja 1993 r. nasz kraj złożył deklarację o uznaniu kompetencji Europejskiej Komisji Praw Człowieka oraz jurysdykcji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach indywidualnych.

Pierwszy „polski” wyrok ETPC zapadł 16 grudnia 1997 r. w sprawie Proszak przeciwko Polsce, która dotyczyła zarzutu naruszenia prawa skarżącego do rozpoznania zainicjowanej przez niego sprawy cywilnej w rozsądnym terminie. Co ciekawe, wyrok ten nie stwierdzał jeszcze naruszenia przez Polskę postanowień Konwencji. Od tego czasu, na przestrzeni ponad 15 lat (według stanu z końca 2012 r.), Trybunał wydal w sprawach polskich 1019 wyroków, w których aż 871 razy stwierdził co najmniej jedno naruszenie, natomiast w 93 orzeczeniach nie podzielił stanowiska skarżących co do tego, ze ich prawo chronione konwencyjnymi zapisami zostało pogwałcone.

Liczba wyroków wydanych w sprawach polskich jest niewątpliwie znaczna, zwłaszcza jeśli zwrócić uwagę na fakt, iż od powołania Trybunału do życia w 1959 r. do końca 2012 r. wydał on ponad 16 tys. wyroków, przy czym niemal połowa z nich dotyczyła jednego z czterech państw członków Rady Europy: Turcji (2870 wyroków), Włoch (2229), Rosji (1346) oraz właśnie Polski. Z drugiej strony warto zwrócić uwagę na inną liczbę, może nieco mniej znaną, ale również nie mniej spektakularną. To liczbę decyzji wydanych przez Trybunał w przedmiocie niedopuszczalności skarg – zarówno ze względów czysto formalnych, jak również z uwagi na ich oczywistą bezzasadność. Na koniec 2012 r. w sprawach polskich decyzji takich było ponad 45 tys.