Dla policjantów podwójny obiektywizm

Przed uczestnikami konferencji postawiono zadanie sformułowania rekomendacji co do sposobów zwalczania zjawiska niesłusznych oskarżeń. Z poszczególnych wypowiedzi uczestników można sporządzić listę takich propozycji. Ale najbardziej kompleksowo, choć chyba mimowolnie, sformułował to uczestniczący w seminarium inspektor Ryszard Walczuk, dyrektor Biura Spraw Wewnętrznych Komendy Głównej Policji.

Otóż w swojej wypowiedzi przedstawił on kilka przykładów działań podejmowanych przez to biuro w sytuacji, gdy oskarżenia dotyczą policjantów. Jak podkreślał, w takich przypadkach stosowana jest zasada „wzmocnionego obiektywizmu”, która polega na tym, że równolegle i z takim samym zaangażowaniem jest badana wersja, że policjant złamał prawo jak i ta, że nie złamał. Jak twierdzi inspektor Walczuk, takie postępowanie powoduje, że często już na jego początku podejrzany jest uwalniany od zarzutów. W jednym z opisanych przykładów już tego samego dnia udało się wyjaśnić, że oskarżenie o przyjęcie przez policjanta z drogówki łapówki było zwykłym pomówieniem i prokurator odstąpił od dalszego postępowania, a także od zamiaru aresztowania funkcjonariusza.

Ale tak działa „policja w policji”, a prokuratura jej na to pozwala – wynikało z opowieści inspektora Walczuka. Niestety, nikt podczas seminarium nie powiedział, że taki scenariusz jest możliwy także wobec zwykłych obywateli. Podobnie jak jego uczestnicy nie usłyszeli, że zasada „wzmocnionego obiektywizmu” jest lub będzie stosowana także w prokuraturze.
A szkoda, bo wiele z tych głośnych spraw, które wywołały publiczną dyskusję o problemie niesłusznych oskarżeń pokazuje, że prokuratorzy często koncentrują się tylko na celu, jakim jest udowodnienie podejrzanemu winy za wszelką cenę.
Lex.pl