Dopłaty nie były jedynym czynnikiem zewnętrznym, powiększającym dochody producentów rolnych. Korzystnie ułożyły się też zmiany relacji cen produktów rolniczych do cen środków produkcji nabywanych przez gospodarstwa rolne. Świadczy o tym skumulowany wskaźnik tzw. nożyc cen, który w 2013 roku wyniósł 108,3 względem 2003 roku, przyjętego do obliczeń za 100.

Wśród przesłanek sprzyjających w latach 2004–2013 powstawaniu polskich gospodarstw ze zdolnością konkurencyjną i tych, które tę zdolność mogą wkrótce osiągnąć, do  najważniejszych należał zatem wzrost dochodów. Umożliwił go wzrost dopłat dla gospodarstw rolnych, które powiększały swoje dochody i wspierały działalność inwestycyjną. Drugą istotną przesłanką był rozwój przemysłu spożywczego i niski poziom płac. Doprowadziło to do wzrostu eksportu produktów spożywczych, to zaś przełożyło się na relatywnie szybki wzrost cen produktów pochodzenia rolniczego. Można jednak sformułować opinię, że warunki te w takiej skali i w takim zakresie z całą pewnością nie powtórzą się w następnych latach.

Do powstania gospodarstw ze zdolnością konkurencyjną i tych, które mogą ją szybko osiągnąć, przyczyniła się również aktywna postawa części producentów rolnych, która polegała na poszukiwaniu i realizowaniu różnego rodzaju działań proefektywnościowych.

Jakie są prognozy na lata 2014–2020? Część producentów rolnych będzie nadal wykorzystywać innowacje, prowadzić wyspecjalizowaną produkcję i zwiększać jej skalę. Mniejszy wpływ na dochody będą miały dopłaty. Równocześnie można spodziewać się wzrostu popytu na produkty pochodzenia rolniczego w krajach rozwijających się, w wyniku globalizacji gospodarki światowej, przy jednocześnie ograniczonych możliwościach wzrostu podaży tych dóbr, spowodowanych zmianami klimatu. Prawdopodobnie nastąpi także wzrost popytu na żywność ekologiczną, choć jej udział w krajowej produkcji żywności będzie niewielki. Na lepszej koniunkturze na produkty rolnicze i spożywcze skorzystają także polscy producenci.