Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że co do zasady jest dopuszczalne rozstrzygnięcie w drodze referendum kwestii, która uprzednio została uregulowana obowiązującym aktem prawa miejscowego. Jak zaznaczył jednak sąd, trzeba „przyjąć istnienie wyjątków i z takim wyjątkiem mamy do czynienia w sprawie niniejszej. W doktrynie panuje przekonanie, że nie rozstrzyga się w drodze referendum spraw uregulowanych w uchwale, w stosunku do której ustawa przewidywała (…) konsultacje. (…) Niezależnie (…) od tego, czy współdziałanie wymagane jest wprost przepisami ustawy (jak np. w procedurze uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego), czy też organ w procesie stanowienia prawa, bez nałożonego ustawą obowiązku, zwrócił się do wspólnoty samorządowej o wypowiedź w istotnej dla niej kwestii, późniejsze referendum jest zbędne w sytuacji, gdy mieszkańcy już wypowiedzieli się w sprawie będącej przedmiotem uchwały. Inne stanowisko prowadziłoby do pozbawienia konsultacji jakiegokolwiek znaczenia prawnego.” Uznanie dopuszczalności poddawania pod referendum rozstrzygnięć, które były konsultowane w mieszkańcami, prowadziłoby też do zachwiania pewności obrotu prawnego. Z tego powodu Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skoro sprawa nadania nazw ulicom była już konsultowana z lokalną społecznością, „to jako nieuprawnione należało uznać ponowne zwracanie się do tej samej społeczności, tym razem w drodze referendum, o wypowiedzenie się w tej kwestii. Tym samym, nie jest dopuszczalne przeprowadzenie referendum w sprawie uregulowanej aktem prawa miejscowego, którego podjęcie poprzedzały konsultacje społeczne, niezależnie od tego, czy ustawa przewidywała obowiązek ich przeprowadzenia.”
Biuletyn Kompas, Instytut Spraw Społecznych