To opowieść o żmudnych, samodzielnych próbach wychodzenia z zacofania. I o różnych ich wizjach, co ma znaczenie w czasach, gdy lubi się nam wciskać bezalternatywność tych czy innych rozwiązań. To też historia o tym, jak dbając o swoje interesy było się – konstruktywną – częścią większej całości. A ta bardzo się przyda w odczarowywaniu Unii Europejskiej jako projektu mającego służyć „wyciskaniu brukselki”. Wreszcie, to opowieść, w której za żmudne podnoszenie jakości życia odpowiadają zarówno instytucje publiczne, lokalny samorząd, jak i oddolna aktywność społeczna.

Historia to nie mniej ciekawa niż te, które dziś zaczynają na całego snuć Wielkopolanie czy Ślązacy, a która na dodatek pozostaje atrakcyjna i inspirująca daleko poza granicami stolicy województwa. Nostalgiczna i w sumie dość konserwatywna, jednak może okazać się… całkiem postępowa. Paradoks? Nie większy niż Królestwo Galicji i Lodomerii czy cała CK Monarchia.

*Bartłomiej Kozek – publicysta magazynu „Zielone Wiadomości”, portalu politykawarszawska.pl oraz polski korespondent „Zielonego Magazynu Europejskiego”
Instytut Obywatelski