2.   Brazylia

W Brazylii podstawę administracji wyborczej stanowią organy wymiaru sprawie­dliwości powołane jako organy wyborcze. Na czele systemu stoi Najwyższy Trybunał Wyborczy z siedzibą w stolicy kraju (Tribunal Superior Eleitoral), na poziomie stanów federalnych funkcjonują regionalne sądy wyborcze, sędziowie wyborczy oraz komisje wyborcze. Stworzenie systemu sprawiedliwości wyborczej w 1932 r. było możliwe dzięki ruchowi społecznemu pod nazwą Rewolucja 1930 r., który ustanowił rządy pre­zydenta Getùlio Vargasa. W tym czasie osoby pracujące nad kodeksem wyborczym z 1932 r. wierzyły, że projekt ten będzie miał charakter bezprecedensowy na skalę świa­tową. Poprzedni system postrzegany był jako skorumpowany i kontrolowany przez sil­ne władze lokalne, natomiast w kodeksie wyborczym wprowadzono: tajne głosowanie, równość głosów, prawa polityczne kobiet oraz system proporcjonalny. Ustanowiono sądową władzę wyborczą, odpowiedzialną za cały proces wyborczy, w tym za: prowa­dzenie rejestrów wyborczych, powołanie komisji wyborczych, liczenie głosów, stwier­dzenie i ogłoszenie wybranych. W kodeksie uregulowano zasady przeprowadzania wy­borów ogólnokrajowych, wyborów do stanów federalnych i do gmin w całym państwie. Zgodnie z art. 119 konstytucji Brazylii z 1988 r., Najwyższy Sąd Wyborczy składa się z co najmniej siedmiu członków: trzech sędziów Najwyższego Sądu Federalnego oraz dwóch sędziów Sądu Najwyższego, wybieranych w tajnym głosowa­niu. Natomiast dwóch pozostałych członków wybieranych jest przez prezydenta spośród sześciu kandydatów, sędziów o dużej wiedzy prawniczej cieszących się dobrą reputacją, przedstawionych przez Najwyższy Sąd Federalny. Najwyższy Sąd Wybor­czy wybiera przewodniczącego i jego zastępcę spośród sędziów Sądu Najwyższego oraz sędziego wyborczego z grona sędziów Najwyższego Sądu Federalnego.