Gdy przyjmiemy tę wersję niestety od razu wpadamy w olbrzymią dziurę całym pomyśle. Ustalanie peselu na rozprawie na podstawie dowodu osobistego to w zasadzie dobry pomysł, bo ustalamy go szybko, i bezspornie, bo skoro pozwany przyszedł i wdał się w spór, to znaczy że ta właśnie osoba jest właściwym pozwanym. Niestety aby ten pomysł zadziałał pozwany musi się stawić na rozprawie, a z tym bywa różnie. I co wtedy? Załóżmy że mamy rozprawę, pozwany nie stawił się, i trzeba wydać wyrok - czy to zaoczny czy zwykły, po sprzeciwie od nakazu zapłaty, ale trzeba. I co robimy? Ustalamy pesel w systemie. A jak nie znajdziemy, bo pod tym adresem taki nie jest zameldowany, a po imieniu i nazwisku wychodzi nam że takich jest w bazie 98? Ano zgodnie z przepisem wzywamy powoda do podania dodatkowych danych pod rygorem zawieszenia. Ale co w międzyczasie ze sprawą? No chyba odraczamy bez wyznaczania terminu, i jak nie poda peselu to zawieszamy, bo zamknąć rozprawy bez wydania wyroku przecież nie możemy. A może skoro pesel ma być podawany dopiero w klauzuli to wydajemy wyrok, i dopiero jak przyjdzie do wydawania tytułu wykonawczego to wezwiemy do podania danych i zawiesimy? No ale jakby tak miało być, to przepis byłby przecież w rozdziale o klauzulach, a nie o rozprawie, co nie? I co w takiej sytuacji robić w sprawach, w których wydane orzeczenia nie podlegają wprost wykonaniu,  na przykład w sprawach z powództwa o ustalenie  nieistnienia długu? I co ze sprawami nieprocesowymi, kiedy mamy ustalić pesele wszystkich 129 współwłaścicieli nieruchomości? Na początku, w trakcie rozprawy, po wydaniu postanowienia, czy może wcale?