Prezydent ma również kompetencję do odwołania sędziego Sądu Konstytucyjnego w przypadkach określonych w konstytucji. Dotyczy to następujących sytuacji: a) sędzia został na podstawie prawomocnego wyroku skazany za umyślny czyn karalny albo jeżeli został prawomocnie skazany za czyn karalny, a sąd nie orzekł w jego przypadku o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności; b) Sąd Konstytucyjny orzekł karę dyscyplinarną odwołania z urzędu za czyn, który jest nie do pogodzenia z wykonywaniem funkcji sędziego Sądu Konstytucyjnego; c) Sąd Konstytucyjny stwierdził, że sędzia nie uczestniczy w pracach Sądu Konstytucyjnego dłużej niż jeden rok; d) sędzia utracił prawo wybieralności do Rady Narodowej (art. 138 ust. 2 konstytucji). W przypadku zarówno odwołania, jak i zrzeczenia się przez sędziego pełnionej funkcji Prezydent Republiki Słowackiej mianuje innego sędziego na nową kadencję spośród dwóch kandydatów zgłoszonych przez Radę Narodową.

IV. WYKŁADNIA ART. 102 KONSTYTUCJI W ORZECZNICTWIE SĄDU KONSTYTUCYJNEGO

Dla istniejącego sporu w przedmiocie mianowania sędziów konstytucyjnych duże znaczenie miały rozstrzygnięcia podjęte wcześniej przez Sąd Konstytucyjny, a dotyczące kompetencji prezydenta do mianowania wskazanych w konstytucji funkcjonariuszy publicznych (m.in. wiceprezesa i prezesa banku centralnego). Ustalenia dokonane w tych orzeczeniach próbuje się w obecnym kryzysie - mutatis mutandis- odnieść do prezydenckiej kompetencji do mianowania sędziów konstytucyjnych.