Po trzecie, Sąd Konstytucyjny stwierdził, że do naruszenia zasady równego traktowania w dostępie do funkcji publicznych dochodzi, gdy prezydent względem jednego z kandydatów stosuje kryteria oceny odmienne od kryteriów zastosowanych względem drugiego kandydata. Prezydent nie jest nieograniczony przy podejmowaniu decyzji dotyczących kreacji organów władzy publicznej. Granice uznania wynikają z postanowień konstytucji lub ustaw, z orzecznictwa Sądu Konstytucyjnego i innych sądów (w tym międzynarodowych) oraz z zasad ukształtowanych w tradycji konstytucyjnej opierających się na poziomie kultury politycznej i prawnej, których przestrzegania należy oczekiwać od najwyższych organów konstytucyjnych.

V. KRYZYS NOMINACYJNY W LATACH 2014-2015

Rada Narodowa na posiedzeniu w dniu 3 kwietnia 2014 r. wybrała sześciu kandydatów na sędziów konstytucyjnych. Znamienne, że w tajnym głosowaniu odrzuceni zostali kandydaci wyróżniający się wiedzą prawniczą (w tym dwaj byli sędziowie konstytucyjni, były sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka). Przewodniczący Rady Narodowej przekazał prezydentowi uchwałę o wyborze kandydatów 15 maja 2014 r. Prezydent zaprosił kandydatów na przesłuchanie, w którym uczestniczyli członkowie prezydenckiego organu pomocniczego, byli sędziowie Sądu Konstytucyjnego: J. Klucka, J. Bubjak, sędzia Sądu Najwyższego Z. Durisova, pracownik Instytutu Państwa i Prawa Słowackiej Akademii Nauk i były członek Rady Sądownictwa J. Vozar oraz adwokat i doradca w Sądzie Konstytucyjnym A. Fuchs. W wyniku przeprowadzonych konsultacji prezydent mianował na stanowisko sędziego Sądu Konstytucyjnego jedną osobą (J. Baricovą) i wydał pięć postanowień o odmowie mianowania pozostałych kandydatów.