„ Sędziów wybiera Zgromadzenie Parlamentarne w odniesieniu do każdej Wysokiej Układającej się Strony, większością głosów, z listy trzech kandydatów przedstawionych przez Wysoką Układającą się Stronę”.

Tak więc to państwa-strony Europejskiej Konwencji Praw Człowieka przedstawiają listę składającą się z trzech kandydatów, a następnie ZPRE dokonuje wyboru sędziego większością głosów (dwuetapowość wyborów). Ponadto art. 21 i 23 Konwencji określają cechy, jakie kandydat na stanowisko sędziego musi spełnić (powinien być człowiekiem o najwyższym poziomie moralnym i musi albo posiadać kwalifikacje do sprawowania wysokiego urzędu sędziowskiego, albo być prawnikiem o uznanej kompetencji), a także długość kadencji (9 lat, przed wejściem w życie Protokołu 14³ było to 6 lat) oraz brak możliwości ponownego wyboru na to stanowisko (zmianę tę wprowadzono również na mocy Protokołu 14). Należy więc zauważyć, że regulacje zawarte w Konwencji są dość lakoniczne.

Dalsze uszczegółowienia procedury zostały wprowadzone przez kolejne rezolucje ZPRE, a całość zmian została podsumowana w dokumencie przygotowanym przez Sekretariat ZPRE⁴.

Dotychczas opracowano wzór curriculum używanego przy zgłaszaniu kandydatów¹, tak aby możliwe było porównanie tego samego zakresu informacji. Dodatkowo każda lista kandydatów powinna uwzględniać przedstawicieli obu płci² i być sporządzona w kolejności alfabetycznej, tak aby nie uwzględniać preferencji państwa. Wszyscy kandydaci biorą udział w rozmowach prowadzonych przez Podkomisję ZPRE do spraw wyboru sędziów do ETPC³, ale sprawozdania z rozmów dostarczane są jedynie poszczególnym członkom ZPRE i nie są przekazywane do wiadomości publicznej.

W grudniu 2010 r. Komitet Ministrów RE zdecydował się powołać Panel Ekspercki⁴ mający za zadanie wesprzeć proces przygotowywania listy kandydatów przez państwa poprzez ewaluację proponowanych kandydatur. Krok ten był odpowiedzią na list z lipca 2010 r., napisany przez Jean-Paul Costa, ówczesnego przewodniczącego Trybunału. W liście skierowanym do Komitetu Ministrów Rady Europy Costa stwierdził, że „system [ETPC] upadnie, jeśli sędziowie nie będą mieli odpowiedniego doświadczenia i autorytetu”⁵. List dotyczył kwestii kwalifikacji posiadanych przez kandydatów na sędziów ETPC i proponowanych zmian systemowych na poziomie Rady Europy.