Świat
Status prawny Krymu w świetle orzeczeń Sądów Konstytucyjnych Ukrainy i Rosji
aneksja Krymu| Autonomiczna Republika Krymu| Federacja Rosyjska| Krym| prawo międzynarodowe| Sąd Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej| Sąd Konstytucyjny Ukrainy| Sewastopol| Tatarzy Krymscy| Ukraina
włącz czytnikWydaje się jednak, że nie było to tak oczywiste, skoro 28 lutego 2014 r. grupa deputowanych do Dumy Państwowej formalnie zgłosiła projekt ustawy nr 462741-6 o wniesieniu zmian do federalnej ustawy konstytucyjnej o trybie przyjmowania do Federacji Rosyjskiej i ustanowienia w jej składzie nowego podmiotu Federacji Rosyjskiej[16], polegających na uproszczeniu tej procedury. Zaproponowano, aby w art. 4 ustawy, o której mowa, dodać ust. 2.1 stanowiący, iż „w przypadku braku w obcym państwie skutecznej suwerennej władzy państwowej” część tego państwa w wyniku referendum mieszkańców albo decyzji lokalnych władz może wejść w skład Federacji Rosyjskiej na prawach republiki, kraju, obwodu, autonomicznego obwodu lub autonomicznego okręgu.
Projektowany przepis zawierał sformułowanie, iż referendum, o którym mowa, musiałoby być „zgodne z ustawodawstwem” państwa na terytorium, na którym byłoby przeprowadzane. Przyjęcie takiego rozwiązania oznaczałoby, że organy Federacji Rosyjskiej oceniałyby, czy przeprowadzone w innym państwie referendum jest zgodne z ustawodawstwem tego państwa.
Projekt ustawy nr 462741-6 o wniesieniu zmian do federalnej ustawy konstytucyjnej o trybie przyjmowania do Federacji Rosyjskiej i ustanowienia w jej składzie nowego podmiotu Federacji Rosyjskiej miał być rozpatrywany na posiedzeniu Dumy Państwowej 21 marca 2014 r.[17] Ostatecznie jednak Rada Dumy Państwowej 20 marca 2014 r. postanowiła wycofać go z porządku obrad[18].
Problem, z którym mamy do czynienia na Krymie, sprowadzany jest do konfl ik-tu między dwoma wartościami — prawem państw do zachowania swojej integralności i nienaruszalności granic[19] oraz prawem narodów do samostanowienia. Zasada samostanowienia jest jedną z podstawowych norm prawa międzynarodowego[20], ale jej obowiązywanie nie jest jednoznaczne z prawem secesji[21]. Doktryna prawa międzynarodowego wypracowała trzy warunki dotyczące samostanowienia: kryterium etniczne, kryterium naruszeń praw człowieka i kryterium najlepszego rozwiązania konfliktu[22]. Pierwsze sprowadza się do tego, iż roszczenie samostanowienia mogą zgłaszać jedynie „ludy”, czyli „zbiorowości posiadające świadomość etniczną (narodową), wyrażającą się w poczuciu odrębności od innych i poczuciu przynależności do zbiorowości podobnych jednostek”[23]. Drugie jest spełnione, gdy państwo sprawujące władzę nad ludem domagającym się secesji dopuszcza się wobec jego członków naruszeń praw człowieka, które „muszą mieć znaczny i trwały charakter i dotyczyć naruszeń praw używania języka, kultury, praw politycznych, okrucieństw wojny czy odmowy przestrzegania praw człowieka”[24]. Trzecie to nieistnienie żadnego oprócz secesji efektywnego sposobu rozwiązania konfl iktu zgodnego z prawem wewnętrznym lub międzynarodowym.
Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.
Załączniki
Komentarze
Polecane
-
Oświadczenie Andrzeja Rzeplińskiego, prezesa Trybunału Konstytucyjnego
Andrzej Rzepliński -
Kaczorowski: Mitteleuropa po triumfie Trumpa
Aleksander Kaczorowski -
Piotrowski: Trybunał Konstytucyjny na straży wolnych wyborów i podstaw demokracji
Ryszard Piotrowski -
Prawnicy wobec sytuacji Trybunału Konstytucyjnego, badania i ankieta
Kamil Stępniak -
Skotnicka-Illasiewicz: Młodzież wobec Unii w niespokojnych czasach
Elżbieta Skotnicka-Illasiewicz
Najczęściej czytane
-
O naszym sądownictwie
Jan Cipiur -
Przepraszam, to niemal oszustwo
Stefan Bratkowski -
iACTA alea est
Magdalena Jungnikiel -
TK oddalił wniosek Lecha Kaczyńskiego dotyczący obywatelstwa polskiego
Redakcja -
Adwokat o reformie wymiaru sprawiedliwości
Rafał Dębowski
Brak komentarzy.