8.   Wyznaczenie terminu wyborów organów władzy państwowej Republiki Kry­mu i miasta o znaczeniu federalnym Sewastopol na drugą niedzielę września 2015 r. i pozostawienie do tego czasu władzy w rękach parlamentu Krymu, Rady Ministrów Krymu i Zgromadzenia Ustawodawczego Miasta Sewastopol Sąd Konstytucyjny uznał za zgodne z wyrażoną w art. 3 ust. 1, 2 i 3 konstytucji Federacji Rosyjskiej zasadą wła­dzy ludu.

9.   Postanowienie o tym, że nie obowiązują akty prawne Autonomicznej Republi­ki Krymu i miasta Sewastopol, Republiki Krymu i miasta o specjalnym statusie Sewa­stopol (art. 9 umowy), Sąd uznał za zgodne z zasadą zwierzchniej mocy konstytucji Federacji Rosyjskiej i ustaw federalnych na terytorium Federacji Rosyjskiej (art. 4 ust. 2 konstytucji) oraz z wynikającym z art. 15 ust. 2 konstytucji obowiązkiem prze­strzegania konstytucji Federacji Rosyjskiej i ustaw przez organy władzy państwowej, organy samorządu terytorialnego, obywateli i ich organizacje.

IV. 20 marca 2014 r. Sąd Konstytucyjny Ukrainy rozpatrzył wniosek przewodni­czącego Rady Najwyższej Ukrainy pełniącego obowiązki prezydenta Ukrainy w spra­wie zbadania zgodności z konstytucją Ukrainy uchwały Rady Najwyższej Autono­micznej Republiki Krymu z 11 marca 2014 r. nr 1727-6/14 w sprawie deklaracji niepodległości Autonomicznej Republiki Krymu i miasta Sewastopol.

W orzeczeniu nr 3-рп/2014 Sąd postanowił, że uchwała ta jest niezgodna z kon­stytucją Ukrainy i traci moc obowiązującą z chwilą jego wydania[15].

Uchwała, o której mowa, została podjęta jeszcze przed referendum na Krymie i miała charakter warunkowy. Zgodnie z nią, w razie wyrażenia przez narody Krymu w referendum woli przystąpienia Republiki Krymu i miasta Sewastopol do Rosji, mia­ła zostać ogłoszona niepodległość i suwerenność Krymu jako odrębnego państwa z re­publikańską formą rządów, które zwróci się wówczas o przyjęcie w skład Federacji Rosyjskiej na podstawie stosownej umowy międzynarodowej.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Konstytucyjny Ukrainy powtórzył argumenty uży­te w orzeczeniu nr 2-рп/2014 z 14 marca 2014 r. Stwierdził ponadto, iż zarówno kon­stytucja Ukrainy jak i ustawy, w tym także konstytucja Autonomicznej Republiki Kry­mu zatwierdzona ustawą Ukrainy z 23 grudnia 1998 r. nr 350-XIV, jak również akty prawa międzynarodowego ratyfikowane przez Ukrainę nie zawierają użytego w uchwa­le Rady Najwyższej Autonomicznej Republiki Krymu z 11 marca 2014 r. określenia „narody Krymu”. Nazwanie w ten sposób obywateli Ukrainy zamieszkujących w Au­tonomicznej Republice Krymu i mieście Sewastopol jest, zdaniem Sądu, nieuzasad­nione i niezgodne z konstytucją Ukrainy.