W kolejnej rozpatrywanej sprawie — bazyliki w Fourviére — Rada Stanu stwier­dziła, że wyposażenie tego budynku w windę jest zgodne z miejscowym interesem publicznym, związanym w szczególności z kulturalno-turystycznym, a co za tym idzie, także ekonomicznym znaczeniem tego obiektu. Ponieważ bazylika stanowi klu­czowy element polityki kulturalnej i turystycznej zapewniającej pomyślność ekono­miczną Lyonu, zainstalowanie w niej windy można utożsamiać z lokalnym interesem publicznym. W swym wystąpieniu władze Lyonu wskazały, że okolicę i samą bazy­likę odwiedza około dwa miliony turystów rocznie. Jest to zatem pierwsze pod wzglę­dem liczby turystów miejsce w regionie Rhône-Alpes. Władze miasta uznały też, że przyznana subwencja służy interesom gminy i nie ma istotnego znaczenia w tym względzie, czy użytkownikami windy są Lyończycy czy przyjezdni. W konsekwen­cji zarówno wydatki dokonane przez gminę Trélazé w celu kupienia i odrestaurowa­nia organów, jak i subwencja gminy miejskiej w Lyonie dla bazyliki w celu wyposa­żenia jej w windę, odpowiadają kryteriom miejscowego interesu publicznego. Możliwość skutecznego powoływania się przez gminy na ogólną klauzulę kompe­tencyjną w zakresie decydowania o istnieniu bądź nieistnieniu lokalnego interesu pu­blicznego nie jest — rzecz jasna — nieograniczona. I tak np. w sytuacji, gdy ustawa wskazuje państwo albo inną osobę prawną jako podmioty uprawnione lub gdy dana decyzja wkracza w kompetencje decyzyjne mera, gminy muszą podporządkować się decyzjom uprawnionych organów.

IV. KONFRONTACJA LOKALNEGO INTERESU PUBLICZNEGO Z POSTANOWIENIAMI USTAWY O ROZDZIALE KOŚCIOŁÓW I PAŃSTWA

Gminy podejmując decyzje w przedmiotowych kwestiach nie mogły uniknąć rozpatrzenia relacji między przyjętymi uchwałami a wymogami ustawy z 1905 r. Także Rada Stanu musiała zbadać, czy przeznaczenie środków publicznych na miej­sca związane z wyznawaniem kultu religijnego można uznać za dokonane w miej­scowym interesie publicznym w kontekście ograniczeń wprowadzonych na mocy przywołanej ustawy. Analizowane orzeczenia Rady Stanu świadczą — jak się wy­daje — o uprzywilejowywaniu publicznego interesu lokalnego, przynajmniej w po­równaniu z dosyć rygorystycznym dotąd stosowaniem w podobnych sprawach po­stanowień ustawy z 1905 r. Warto zatem rozpatrzyć przedmiotowe judykaty i z tego punktu widzenia.