W 1988 roku Czechosłowacja przystąpiła do Konwencji wiedeńskiej z 1969 roku o prawie traktatów. Ponadto państwo czechosłowackie było stroną Międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz Konwencji o prawach dziecka.

Należy też wspomnieć, iż z dniem 1 maja 2004 roku Słowacja została członkiem Unii Europejskiej, co w konsekwencji przyczyniło się do zmiany prawa krajowego na Słowacji.

Niewątpliwie na kształtowanie się regulacji związanych z prawami i wolnościami w Czechosłowacji, a następnie na stworzenie konstytucji Słowacji miało również wpływ przystąpienie państwa czechosłowackiego do Rady Europy w 1991 roku (z czym wiązało się przystąpienie Czechosłowacji do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 roku, co nastąpiło 21 lutego 1991 roku). Konwencja w swoim statucie wymaga od swych członków, aby wszystkie osoby podlegające jurysdykcji państw przynależących korzystały z praw człowieka i obywatela. Dla podkreślenia ciągłości w tym zakresie, 29 czerwca 1993 roku państwo słowackie zostało sygnatariuszem tej konwencji już jako samodzielny podmiot. Stając się stroną konwencji, Słowacja wprowadziła ją do swego wewnętrznego porządku prawnego z mocą wsteczną, tj. od 1 stycznia 1993 roku – pierwszego dnia niepodległości Republiki Słowackiej. Jej przyjęcie miało stanowić kontynuację działalności prawnej państwa czechosłowackiego. Jak ważną pełni ona funkcję, świadczy jedno z orzeczeń SK „Wykładnia Konwencji przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w zakresie zagwarantowanych przez nią praw i wolności jest jednym z kierunkowskazów, za których pośrednictwem Sąd Konstytucyjny postuluje normatywną treść praw i wolności zagwarantowanych przez Konstytucję”. Międzynarodowa konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej była źródłem ustanowienia w art. 12 ust. 2 Karty zakazu dyskryminacji na tle rasowym.