Opiniowany projekt w art. 5 ust. 2 upoważnia Prezesa TK do zwrócenia się do adresata sygnalizacji o poinformowanie Trybunału o stanowisku w sprawie będącej przedmiotem sygnalizacji. Niejasne jest czy z przepisu tego wynika obowiązek adresata sygnalizacji do przesłania stosownej informacji do TK. Wydaje się, że sformułowanie art. 5 ust. 2 taki obowiązek wyklucza, tym bardziej, że nie formułuje żadnego terminu dla złożenia informacji. Powstaje więc pytanie o sens art. 5 ust. 2.

Według Uzasadnienia projektu „możliwość zwracania się Prezesa Trybunału o poinformowanie o zajętym stanowisku sprzyjać powinna współdziałaniu organów państwa na rzecz spójności i kompletności systemu prawa”[22]. Jak zauważył M. Safjan, sygnalizacja „jest z reguły dość ogólną indykacją kierowaną do legislatora, który zachowuje swobodę decyzji co do potrzeby i sposobu usunięcia sygnalizowanych uchybień”[23]. Skoro ustawodawca nie zmienia charakteru sygnalizacji to pytanie Prezesa TK skierowane do adresata sygnalizacji nie może w żaden sposób wpłynąć na współdziałanie tego organu z TK. Celowy brak odpowiedzi jedynie obniżałby autorytet TK. Zważywszy zaś na to, że zwrócenia się do adresata sygnalizacji o poinformowanie Trybunału o stanowisku w sprawie pozostawiono dyskrecjonalnemu uznaniu Prezesa TK a adresat nie musi wniosku Prezesa uwzględnić, owo „sprzyjanie” pozostaje czysto iluzoryczne i w istocie nie wnosi nic nowego do dotychczas obowiązującej regulacji. Tym samym w toku dalszych prac legislacyjnych należałoby rozważyć sens utrzymania proponowanego art. 5 ust. 2 w niezmienionej formule.