2. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt K 51/12) orzekł, że: „art. 492 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. — Kodeks wyborczy [...] rozumiany w ten sposób, że dotyczy orzeczenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji wydanego po nabyciu mandatu wójta, jest zgodny z art. 60 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”.

Ponadto na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym umorzył postępowanie w pozostałym zakresie. Tezy glosowanego wyroku można ująć następująco: po pierwsze, Trybunał zastrzegł, że pojęcia „niezdolność do pracy” i „niezdolność do samodzielnej egzystencji” nie są tożsame z pojęciem „niepełnosprawność”, bowiem „każda osoba niezdolna do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS [Funduszu Ubezpieczeń Społecznych — uwaga D.L.-S.] jest osobą niepełnosprawną w rozumieniu ustawy rehabilitacyjnej, ale nie każda osoba niepełnosprawna jest niezdolna do pracy. Na taką relację między niepełnosprawnością i niezdolnością do pracy wskazuje również art. 5 ustawy rehabilitacyjnej”.

Po drugie, Trybunał ustalił wąsko zakres normowania zaskarżonego przepisu, ponieważ w sprawie zawisłej przed TK kwestionowano sposób rozumienia art. 492 § 1 pkt 6 k.w. Zgodnie z sentencją wyroku nie obejmuje on swoim zakresem osób kandydujących na urząd wójta niezależnie od tego, czy później na urząd ten zostaną one wybrane czy nie. Z punktu widzenia czynności wygaśnięcia mandatu jest istotne, aby orzeczenie o niezdolności zostało wydane po objęciu urzędu. „Założenie, że ustawodawca dopuszcza do kandydowania i wyboru na urząd wójta osobę, co do której orzeczono niezdolność do pracy lub do samodzielnej egzystencji po to, by następnie natychmiast po jej wyborze można było stwierdzić wygaśnięcie mandatu, pozostaje w rażącej sprzeczności z zasadą racjonalnego ustawodawcy. Oznaczałoby to bowiem marnotrawienie środków finansowych, wprowadzanie w błąd osób głosujących i kandydujących oraz narażanie wspólnoty samorządowej na problemy związane z koniecznością powtórzenia procedury wyborczej”.