Trybunał Konstytucyjny ograniczył zakres normowania zaskarżonego przepisu, próbując zdjąć z niego odium niekonstytucyjności. Trafnie ustalił, że spór między uczestnikami postępowania dotyczy także tego, czy przesłankę wygaśnięcia mandatu stanowi jedynie orzeczenie o niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, wydane po nabyciu mandatu wójta (burmistrza, prezydenta miasta), czy może również orzeczenie wydane przed dniem wyborów na to stanowisko. Wykładnia językowa i systemowa art. 492 § 1 pkt 6 k.w. skłoniła TK do przychylenia się do pierwszego stanowiska. Uzasadnił to m.in. następującym argumentem: „Otóż należy zauważyć, że wszystkie przesłanki wygaśnięcia mandatu wójta wymienione w art. 492 § 1 k.w. mogą zaistnieć dopiero po nabyciu mandatu wójta, a zatem po wyborze danej osoby na to stanowisko. Nie ma wątpliwości, że dopiero po nabyciu mandatu wójta mogą zaistnieć przesłanki jego wygaśnięcia wskazane w art. 492 § 1 pkt 1, 2, 3, 5, 8, 9 i 10 k.w., czyli [...] naruszenie ustawowych zakazów łączenia funkcji wójta z wykonywaniem funkcji lub prowadzenia działalności gospodarczej, określonych w odrębnych przepisach [...]”.