W dziale II projektu uregulowano tryb postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Całościowa analiza tej części opiniowanego projektu wskazuje, że został on skonstruowany na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym oraz ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym. Co do zasady, odwołanie się przez projektodawcę do rozwiązań normatywnych sprawdzonych w wieloletniej praktyce funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego jest przez Radę akceptowane. Nie zwalnia to jednak Krajowej Rady Sądownictwa od dokonania rzetelnej analizy również i tych przepisów.

Rada zauważa, że zasady ustalania składów orzekających przyjęto według wzoru obowiązującego pod rządami ustawy z 1997 r., a z kolei przesłanki wyłączenia sędziego powtarzają rozwiązania z 2015 r. W katalogu uczestników postępowania wskazano, że Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa może stać się uczestnikiem postępowania w miejsce Rady Ministrów lub ministra – organu, który wydał zaskarżony akt normatywny. Bez głębszej analizy wydaje się zasadne dopisanie do katalogu organów zastępowanych przez Prokuratorię również Prezesa Rady Ministrów, który co do zasady nie jest ministrem (art. 147 ust. 1 Konstytucji). Wydaje się, że należy w tym miejscu doprecyzować, czy Prokuratoria Generalna ma działać na podstawie generalnego upoważnienia Rządu czy też w każdej konkretnej sprawie Rada Ministrów ma decydować czy sama będzie uczestnikiem postepowania, czy też ma być zastępowana przez Prokuratorię. Należy również przemyśleć samą konstrukcję tego rozwiązania – czy Prokuratoria rzeczywiście powinna stawać się uczestnikiem postępowania zamiast jednego z ww. organów czy też wyłącznie zapewniać obsługę procesową Rady Ministrów lub (Prezesa Rady Ministrów i) ministrów, tak jak od 2015 r. czyni to Rządowe Centrum Legislacji.