Rozwiązanie przyjęte w art. 37 ust. 2-3 projektu ustawy może przyczyniać się do przewlekłości postępowania przed Trybunałem. Może również naruszać prawo do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, gwarantowane w art. 45 ust. 1 Konstytucji

i odpowiadające mu prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie, przewidziane w art. 6 ust. 1 Konwencji.

Należy również zauważyć, że autorzy projektu powtórzyli w omawianym przepisie niefortunne określenie zawarte w zakwestionowanym przez Trybunał art. 80 ust. 2 ustawy o  TK  z  2015  r.  W  art.  37  ust.  2  projektu  ustawy połączono  w  jednym  zdaniu  pojęcia

„wniosku” i „sprawy”, przez co niejasne staje się, czy regułą dotyczącą rozpatrywania według kolejności wpływu objęte są tylko sprawy inicjowane wnioskami, czy też wszelkie sprawy rozpatrywane przez Trybunał.

Zob. punkty 54-66 Opinii Komisji Weneckiej

4.            Przepis przejściowy – zawieszenie na 6 miesięcy wszystkich spraw w toku wszczętych wnioskiem

Art. 83 ust. 1 „W przypadku wniosków złożonych przez podmioty, o których mowa w art. 191 ust. 1 pkt 1-5 Konstytucji, nierozstrzygniętych przed dniem wejścia w życie ustawy, prezes Trybunału, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zawiesza postępowania na 6 miesięcy i wzywa do uzupełnienia wniosków, według wymogów określonych w art. 32 ust. 2-5”.