ust. 2 „Jeżeli   wniosek,  o   którym   mowa   w   ust.   1   zostanie   uzupełniony   zgodnie z wymogami określonymi w art. 32 ust. 2 - 5, po upływie terminu, o  którym  mowa w    ust.    1,    Trybunał  postanawia     o     podjęciu  zawieszonego     postępowania. W  przeciwnym razie  postępowanie umarza się”.

Uwagi:

Wskazany przepis ustanawia obowiązek zawieszenia postępowań we wszystkich sprawach zawisłych przed Trybunałem zainicjowanych wnioskiem podmiotów określonych w art. 191 ust. 2-5 Konstytucji, w celu uzupełnienia wymagań formalnych pism procesowych określonych w art. 32 ust. 2-5 projektu ustawy. Chodzi tu o wnioski składane przez uprawnione podmioty, czyli:  Prezydenta, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Prezesa Rady

Ministrów, 50 posłów, 30 senatorów, Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prokuratora Generalny, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Krajową Radę Sądownictwa, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego, ogólnokrajowe organy związków zawodowych, ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców i organizacji zawodowych, oraz kościoły i inne związki wyznaniowe. W Trybunale Konstytucyjnym znajdują się 72 sprawy w toku (według stanu na dzień 29 kwietnia 2016 r.), które zostały zainicjowane wnioskami w trybie kontroli następczej, obejmujące sygnatury K i U (a licząc razem ze sprawami dołączonymi jest 96 spraw), które wpłynęły w latach 2013 – 2016.

Przepis ten wprowadza zatem obligatoryjną procedurę zawieszenia postępowania celem uzupełnienia braków formalnych wniosków, które wpłynęły do Trybunału przed wejściem w życie ustawy, niezależnie od tego, czy wnioski będą zawierały braki formalne. W praktyce omawiany przepis spowodowałby niczym nie uzasadnione zawieszenie   postępowań   we   wszystkich   sprawach   wszczętych   wnioskiem,   często o znacznej doniosłości dla obywateli i państwa. W uzasadnieniu nie wskazano żadnych argumentów mających przemawiać za takim rozwiązaniem. Należy zauważyć, że zawieszenie postępowania obejmie wszystkie sprawy inicjowane wnioskiem, bez względu na to, czy w ogóle w nich zachodzi potrzeba uzupełnienia wniosku. O zawieszeniu postępowania z uwagi na konieczność uzupełnienia wniosków nie będzie  decydował skład orzekający w danej sprawie, lecz Prezes Trybunału, który - zgodnie z treścią art.

83 ust. 1 projektu ustawy - nie będzie mógł podjąć innej decyzji, niż zawieszenie postępowania. W projekcie nie określono w jakiej formie Prezes TK miałby zawieszać postępowania, co jest o tyle problematyczne, że Prezes TK nie posiada kompetencji do wydawania postanowień, a postępowanie nie może zostać zawieszone wskutek wydania zarządzenia.