2010-2014 Trybunał rozpatrywał od 114 do 127 spraw rocznie. W 2015 r. Trybunał wydał 110 postanowień i 63 wyroki w sprawach, które wpłynęły do Trybunału w latach 2012- 2015.

W wyroku z 9 marca 2016 r., w sprawie K 47/15, Trybunał wskazał, że przepisy narzucające kolejność rozpoznawania spraw są „niedopuszczalne z punktu widzenia zasad niezależności władzy sądowniczej i jej odrębności od władzy ustawodawczej. Ustalanie tempa rozpatrywania poszczególnych spraw, w tym wyznaczanie terminów rozpraw i posiedzeń niejawnych, ściśle bowiem wiąże się z istotą orzekania przez Trybunał. Zadaniem ustawodawcy jest stworzenie optymalnych warunków, a nie ingerowanie w proces orzekania przez określanie momentu, w którym Trybunał może się zająć daną sprawą”. Uwagi te można odnieść do wyznaczania przez ustawodawcę wiążących terminów, w których Trybunał ma obowiązek rozstrzygnąć zawisłe przed nim sprawy.

Art. 82 ust. 2 projektu ustawy może stanowić ingerencję ustawodawcy w proces orzeczniczy Trybunału. Przepis ten, w połączeniu z wymogiem rozpatrywania spraw według kolejności wpływu, uniemożliwiałby orzekanie w sprawach aktualnie wpływających do Trybunału. Autorzy projektu proponują także dalsze rozwiązania, które mogą znacznie utrudnić osiągnięcie celu wyznaczonego w art. 82 ust. 2 projektu ustawy, a mianowicie: obowiązek rozpatrywania spraw w pełnym składzie, wyznaczenie kworum 11 sędziów orzekających w pełnym składzie, podejmowanie rozstrzygnięcia większością 2/3 głosów,  zasada  rozpoznawania  spraw  na  rozprawie,  60-dniowy  lub  30-dniowy  okres

„wyczekiwania” na wyznaczenie rozprawy, czy też brak stawiennictwa Prokuratora Generalnego tamujący rozstrzygnięcie sprawy. Jednocześnie art. 82 projektu ustawy nie określa konsekwencji nierozpatrzenia wszystkich spraw w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy, a w szczególności nie wprowadza zasady, że niezakończenie tych postępowań rodzi konieczność ich umorzenia. Przepis ten przewiduje nałożenie na Trybunał obowiązków, które są nie do zrealizowania biorąc pod uwagę liczbę spraw będących w toku i spowolnienie pracy Trybunału wywołane kryzysem konstytucyjnym od listopada 2015 r. Realizacja tego przepisu byłaby dodatkowo utrudniona w wyniku wprowadzenia innych wskazanych wyżej przepisów, które powodowałyby opóźnienie prac Trybunału (o pełnych składach, o okresie wyczekiwania na rozprawę). Należy zauważyć,