Działając na podstawie wymienionego art. 2 ust. 3 ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym Minister Infrastruktury wydał w dniu 25 maja 2011 r. rozporządzenie w sprawie zwolnienia ze stosowania niektórych przepisów rozporządzenia (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym (Dz. U. Nr 117, poz. 683). Stosownie do § 1 tego rozporządzenia niektórych przepisów rozporządzenia nr 1371/2007/WE, w tym   art. 21 ust. 1, nie stosuje się do kolejowych krajowych połączeń pasażerskich oraz połączeń ze stacjami położonymi poza granicami Unii Europejskiej, ujętych w rozkładzie jazdy pociągów obowiązującym w danym roku. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury utraci moc z dniem 3 grudnia 2014 r. (§ 3 tego rozporządzenia).

W świetle powołanych powyżej przepisów, wskazać trzeba, że ustawodawca wyznaczył horyzont czasowy, w jakim art. 21 ust. 1 rozporządzenia nr 1371/2007/WE nie ma zastosowania do krajowych połączeń pasażerskich oraz połączeń ze stacjamipołożonymi poza granicami Unii Europejskiej. Taki horyzont czasowy nie został natomiast wyznaczony przez ustawodawcę dla miejskich, podmiejskich i regionalnych kolejowych przewozów osób. Z woli ustawodawcy wyrażonej w treści art. 3a ustawy o transporcie kolejowym przedsiębiorcy kolejowi i zarządcy stacji w tych rodzajach przewozów bezterminowo zostali zwolnieni z obowiązku zapewnienia dostępności stacji, peronów, taboru kolejowego i innych pomieszczeń dla osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności ruchowej.

Co do zasady zwolnienie powyższe jest dopuszczalne z mocy art. 2 ust. 5 rozporządzenia nr 1371/2007/WE. Stanowi on, że z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w ust. 3 (a więc art. 9, art. 11, art. 12, art. 19, art. 20 ust. 1 i art. 26). państwo członkowskie może zwolnić ze stosowania przepisów tego rozporządzenia miejskie, podmiejskie i regionalne kolejowe usługi pasażerskie.

W tym miejscu warto jednak wskazać na motyw 10 preambuły do rozporządzenia nr 1371/2007/WE. Wynika z niego, że z kolejowych usług pasażerskich powinni móc korzystać wszyscy obywatele. Dlatego osoby niepełnosprawne oraz osoby o ograniczonej sprawności ruchowej spowodowanej niepełnosprawnością, wiekiem lub jakimkolwiek innym czynnikiem powinny mieć możliwość podróżowania koleją porównywalną z możliwością innych obywateli. Osoby niepełnosprawne i osoby o ograniczonej sprawności ruchowej mają takie samo jak wszyscy inni obywatele prawo do swobodnego przemieszczania się, swobodnego wyboru i niedyskryminacji. Zgodnie zaś z motywem 11 preambuły do rozporządzenia nr 1371/2007/WE postępując zgodnie z TSI dla osób niepełnosprawnych lub osób o ograniczonej sprawności ruchowej, przedsiębiorstwa kolejowe i zarządcy stacji powinni uwzględniać potrzeby osób niepełnosprawnych lub osób o ograniczonej sprawności ruchowej, w celu zapewnienia, zgodnie ze wspólnotowymi zasadami zamówień publicznych, dostępności wszystkich budynków i całego taboru poprzez stopniową eliminację barier fizycznych i przeszkód funkcjonalnych przy zakupie nowego wyposażenia, przeprowadzaniu prac budowlanych lub istotnych prac remontowych. Wreszcie w myśl motywu 26 preambuły do rozporządzenia nr 1371/2007/WE miejskie, podmiejskie i regionalne kolejowe usługi pasażerskie mają innych charakter niż usługi dalekobieżne. Dlatego państwa członkowskie powinny mieć możliwość udzielania czasowych zwolnień ze stosowania przepisów tego rozporządzenia dla miejskich, podmiejskich i regionalnych usług pasażerskich, z wyjątkiem niektórych przepisów, które powinny mieć zastosowanie do wszelkich kolejowych usług pasażerskich w całej Wspólnocie.