W świetle powołanego powyżej motywu 26 preambuły do rozporządzenia nr 1371/2007/WE zwolnienia ze stosowania przepisów tego rozporządzenia do miejskich, podmiejskich i regionalnych kolejowych przewozów osób powinny więc mieć charakter czasowy. Rozporządzenie nie wyznacza natomiast wyraźnych granic owego zwolnienia czasowego.
W świetle powyższego, prawo pochodne Unii Europejskiej przyznaje państwom członkowskim dość szeroki margines swobody regulacyjnej w zakresie zapewnienia ochrony praw pasażerów w miejskim, podmiejskim i regionalnym ruchu kolejowym.
Jednak motyw 26 preambuły do rozporządzenia nr 1371/2007/WE jest wskazówką interpretacyjną, że ta swoboda powinna mieć swoje ograniczenia czasowe. Niezależnie od tego margines swobody regulacyjnej ustawodawcy - zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich - należy postrzegać mając na uwadze uwarunkowania konstytucyjne. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (wyrok z dnia 11 maja 2005 r., sygn. akt K 18/04, OTK z 2005 r., Nr 5/A, poz. 49; wyrok z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. akt K 32/09, OTK z 2010 r., Nr 9/A, poz. 108; wyrok z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt SK 45/09, OTK z 2011 r., Nr 9/A, poz. 97) wskazuje się, że Konstytucja RP zachowuje nadrzędność i pierwszeństwo wobec wszystkich aktów prawnych obowiązujących w polskim porządku konstytucyjnym, w tym także wobec prawa unijnego. Stąd też korzystając ze swobody regulacyjnej jaką daje prawo pochodne Unii Europejskiej ustawodawca polski musi brać pod uwagę ograniczenia mające swoje bezpośrednie źródło w Konstytucji RP.