2. Uwagi do rozdziału 1

2.1. Przepisy art. 1 i 2 prawidłowo określają rolę ustrojową TK. Funkcji TK nie należy bowiem sprowadzać do kontroli prawa. Takie jego kompetencje jak orzekanie o celach lub działalności partii (art. 188 pkt 4 Konstytucji) oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych (art. 189 Konstytucji) prowadzą do wniosku, że trafne jest określenie TK jako organu „strzegącego porządku konstytucyjnego”.

2.2. W art. 5 ust. 2 proponuje się przeniesienie z regulaminu TK (§ 55 zd. 2) normy zakładającej możliwość zwrócenia się przez Prezesa TK do właściwego organu o przedstawienie stanowiska w sprawie, która była przedmiotem tzw. sygnalizacji. Przepis ten mógłby zostać uzupełniony o nakaz poinformowania Prezesa TK, w określonym terminie, o stanowisku lub działaniach podjętych przez organ, który był adresatem sygnalizacji (na wzór art. 15 ust. 2 zd. 1 ustawy z 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich; dalej „RPO”). Zasada współdziałania władz publicznych, jak również rola ustrojowa TK przemawiają za zasadnością zamieszczenia w ustawie ww. regulacji. 

3. Uwagi do rozdziału 2

3.1. W trzech miejscach projekt przyznaje kompetencje sędziemu „o najdłuższym stażu w Trybunale” (art. 12 ust. 3, art. 13 ust. 3, art. 47 ust. 4). Obecna ustawa o TK powierza ww. kompetencje sędziemu „najstarszemu wiekiem” (art. 15 ust. 3, art. 16 ust. 3, art. 25 ust. 2). Dzisiejsza regulacja jest moim zdaniem bardziej trafna. Od lat regułą jest bowiem, że kilku sędziów TK ma identyczny staż (co do dnia). W konkretnych okolicznościach może okazać się niemożliwe wskazanie jednego sędziego „o najdłuższym stażu”.

3.2. Zgodnie z art. 12 ust. 4 uchwała Zgromadzenia Ogólnego TK wskazująca kandydatów na Prezesa (Wiceprezesa) TK jest przekazywana Prezydentowi RP. Warto rozważyć uzupełnienie tego przepisu o zasadę podawania ww. uchwały do wiadomości publicznej. Służyłoby to realizacji prawa dostępu do informacji publicznej (art. 61 ust. 1 Konstytucji). Treść ww. uchwały jest bez wątpienia taką informacją.