10. Uwagi do rozdziałów 11–12

Z przepisów zamieszczonych w rozdziale 11 („Biuro Trybunału”) oraz nieomówionych wcześniej przepisów rozdziału 12 („Przepisy zmieniające”) na uwagę zasługuje m.in. koncepcja stworzenia „korpusu prawników Trybunału”.

Moim zdaniem ta propozycja ostatecznie usunie pominięcie, z jakim mamy do czynienia w obecnym stanie prawnym. Przepisy, które przyznają „asystentom sędziów” preferencje w zakresie dostępu do zawodów prawniczych, a zarazem takimi samymi przywilejami nie obejmują pracowników TK zajmujących stanowiska, które wiążą się z wykonywaniem analogicznych czynności (np. art. 66 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy z 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze), są niezgodne z zasadą równości (art. 32 Konstytucji). Kryteria zróżnicowania prawników TK wykonujących zadania odpowiadające czynnościom asystentów sędziów (nazwa stanowiska, zatrudnienie w innym niż sąd organie władzy sądowniczej) są arbitralne i pobawione uzasadnienia.

Powyższe uwagi nie mają zastosowania do stanowiska radcy Prokuratorii Generalnej. Ustawa z 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa nie przewiduje bowiem preferencji dla asystentów sędziów. Uważam natomiast, że stworzenie (po 5 latach pracy) prawnikom TK możliwości ubiegania się o zatrudnienie na ww. stanowisku pozostaje w zakresie swobody ustawodawcy. 

11. Uwagi do rozdziału 13

11.1. Przepis art. 133 nie ma charakteru regulacji przejściowej ani końcowej, więc nie powinien być zamieszczony w rozdziale 13. Ten przepis jest w istocie elementem normy kompetencyjnej, współokreśla bowiem zakres upoważnienia TK do kontroli ustaw – a zatem, moim zdaniem, powinien znaleźć się w rozdziale 1.

11.2. Jeżeli projekt ustawy o TK będzie uchwalany w takim czasie, że – przy uwzględnieniu kompetencji Senatu i Prezydenta w procesie ustawodawczym – pojawi się perspektywa, iż wejdzie on w życie na kilka miesięcy przed upływem kadencji sędziów TK, wybranych 6 listopada 2006 r., bądź w trakcie procedury wyboru nowego sędziego (sędziów), to może zajść potrzeba uwzględnienia tego faktu w przepisach przejściowych, tak aby nie było wątpliwości, według którego reżimu prawnego ma nastąpić wybór.

11.3. Okres vacatio legis (art. 138) wydaje się odpowiedni, z tym że trzeba mieć na uwadze, iż przed jego upływem powinno dojść do uchwalenia nowego regulaminu TK, dostosowanego do przepisów nowej ustawy. W dniu wejścia w życie nowej ustawy o TK dotychczasowych regulamin utraci moc obowiązującą.