Odpowiedzialnym za gospodarkę finansową komitetu wyborczego wyborców jest pełnomocnik finansowy powołany spośród osób wchodzących w skład tegoż komitetu. Za naruszenie zakazów i ograniczeń w pozyskiwaniu i wydawaniu środków, oraz za niedopełnienie obowiązków możliwa jest również odpowiedzialność karna. Nie może być pełnomocnikiem finansowym sam kandydat na urząd Prezydenta RP, pełnomocnik wyborczy, ani funkcjonariusz publiczny. Pełnomocnik finansowy ponosi odpowiedzialność za zobowiązania majątkowe komitetu wyborczego. W przypadku, gdy z majątku pełnomocnika finansowego nie można pokryć roszczeń wobec komitetu wyborczego, odpowiedzialność za zobowiązania majątkowe ponoszą solidarnie osoby wchodzące skład tego komitetu. Komitety wyborcze prowadzą rachunkowość na zasadach określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek nieprowadzących działalności gospodarczej o rachunkowości. Po wyborach pełnomocnik finansowy przedkłada PKW sprawozdanie finansowe o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach komitetu wyborczego, w tym o kredytach bankowych, wraz z opinią ustanowionego przez PKW biegłego rewidenta i jego raportem. Korzyści majątkowe przyjęte przez komitet wyborczy z naruszeniem przepisów kodeksu wyborczego podlegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa. Jeżeli korzyść majątkowa została zużyta lub utracona, przepadkowi podlega jej równowartość, w trybie orzeczenia sądowego podlegającego egzekucji administracyjnej. Kontroli PKW podlega również sprawozdanie finansowe partii politycznej, która z utworzonego przez siebie funduszu wyborczego zasiliła fundusz wyborczy wyborców w wyborach prezydenckich. Prawomocne odrzucenie przez PKW takiego sprawozdania, z przyczyn wymienionych w kodeksie wyborczym, skutkuje wobec partii politycznej dotkliwymi sankcjami w postaci pomniejszenia przysługującej jej dotacji i subwencji z budżetu państwa. Przepisy o finansowaniu wyborów w ogóle, w szczególności odnośnie partii politycznych uczestniczących w wyborach, często zmieniane i dość skomplikowane, nie należą do doskonałych i nastręczają problemy interpretacyjne w toku ich stosowania.

Fundacja Batorego i Instytut spraw Publicznych przeprowadziły monitoring finansów w wyborach prezydenckich 2005, który wykazał m. in.: finansowanie kampanii prezydenckiej przez partie polityczne przed oficjalnym zarejestrowaniem komitetu wyborczego oraz finansowanie kandydata poza funduszem wyborczym partii, pod pozorem działań promocyjnych lidera partii oraz przypadki wpłat na prezydencki fundusz wyborczy od osób prawnych. Wyrażono przy tym również pogląd, że „kampanie prezydenckie kandydatów prezydenckich popieranych przez partie polityczne są de facto finansowane z budżetu państwa”, gdyż fundusz wyborczy partii politycznej jest wspierany subwencjami z budżetu państwa. (Por. Wybory prezydenckie 2005.Monitoring finansów wyborczych, Warszawa 2005, s.40).