Ad 2. Drugie zagadnienie dotyczy kwestii ustalenia odpowiedzi na pytanie, „co” stanowi przedmiot kontroli konstytucyjności prawa w Polsce. Pozornie wydaje się to oczywiste, gdyż art. 188 Konstytucji jednoznacznie wymienia akty prawne badane przez pryzmat zgodności z ustawą zasadniczą. Z kolei art. 193 Konstytucji stanowi, iż sąd może przedstawić TK pytanie prawne „co do zgodności aktu normatywnego z Kon­stytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą”. Fragment zacy­towanego przepisu wyraża tzw. przedmiotową przesłankę pytania prawnego. Bez wątpienia, formuła „akt normatywny” wyznacza szeroki zakres kognicji TK, jednak należy przyjąć, iż swoim zakresem obejmuje akty o charakterze generalnym i abstrak­cyjnym, które zostały wydane przez właściwy organ na podstawie kompetencji prawodawczej. Normą prawną, której odczytaniu służy akt normatywny, jest pewna re­guła postępowania o cechach generalności i abstrakcyjności. Aktem normatywnym nie jest natomiast akt umożliwiający zrekonstruowanie wyłącznie norm o charakterze indywidualno-konkretnym. Tego rodzaju akty nie mają waloru prawotwórczego, lecz są aktami stosowania prawa.