ETPC z 23.9.1994 r., skarga Nr 15890/89Jersild v. Dania, Legałis, pkt 31). W tym kontekście Trybunał podkreśla zasadę pluralizmu i przypisuje państwu funkcję jego najwyższego gwaranta (supreme guarantor), w szczególności w obszarze mediów audiowizualnych; nie uzasadnia ona jednak utrzymywania monopolu publicznej radiofonii i telewizji (wyrok ETPC z 24.11.1993 r., skarga Nr 13914/88Informationsverein Lentia i in. v. Austria, Legalis). W wyroku ETPC z 16.7.2009 r. w sprawie Wojtas-Kaleta v. Polska (20436/02, Legalis), uznającym za naruszenie art. 10 EKPC ukaranie dziennikarki jako pracownika TVP za krytykę polityki programowej nadawcy publicznego w kontekście jego zadań, Trybunał podkreślił, że rola państwa jako gwaranta pluralizmu odnosi się zwłaszcza do mediów publicznych: „Jeżeli państwo decyduje się stworzyć system publicznej radiofonii i telewizji, krajowe prawo i praktyka musi gwarantować, że system ten zapewnia pluralistyczne usługi audiowizualne” (pkt 47). Trybunał rozwinął tę myśl w wyroku z 17.9.2009 r. w sprawie Manole i in. v. Mołdawia (13936/02, Legalis), ze skargi dziennikarzy publicznego Teleradio- Moldova (TRM) zarzucających Mołdawii nacisk polityczny na politykę redakcyjną nadawcy. Odwołując się do roli państwa jako gwaranta pluralizmu, Trybunał stwierdza: „Prawdziwe, skuteczne wykonywanie wolności wypowiedzi zależy nie tylko od obowiązku nieingerowania przez państwo, ale może wymagać od niego podjęcia pozytywnych środków, poprzez prawo lub praktykę” (pkt 99). W obszarze mediów audiowizualnych obowiązkiem państwa jest stworzenie warunków dla niezależnej i bezstronnej informacji oraz pełnego spektrum opinii i komentarzy, przy czym wybór środków do tych celów musi odpowiadać lokalnym warunkom i należy do sfery uznania państwa. Choć system publicznej radiofonii i telewizji jest zdolny do wniesienia wkładu w jakość i zrównoważenie programów, nie ma na gruncie art. 10 EKPC obowiązku jego ustanawiania, o ile inne środki zapewniają realizację tych celów. Jeżeli państwo decyduje się stworzyć system publicznych mediów, krajowe prawo i praktyka muszą zagwarantować, że system zapewnia pluralistyczne usługi, w tym bezstronne, niezależne i zrównoważone informacje i komentarze, oraz forum debaty publicznej, na którym może być wyrażane jak najszersze spektrum poglądów i opinii (pkt 100-101 wyroku). Trybunał odwołuje się także do standardów określonych w zaleceniach KMRE dotyczących mediów publicznych. Rada Europy w licznych rezolucjach, zaleceniach i deklaracjach (KMRE i ZPRE) wskazuje na powiązanie mediów publicznych z demokracją i wolnością wypowiedzi, oraz przypisuje im rolę w zakresie zapewniania pluralizmu i wnoszenia wkładu w kulturę, z naciskiem na potrzebę zapewnienia ich niezależności, w sferze programowej, organizacyjnej oraz finansowej, a także na konieczność umożliwienia im świadczenia nowych usług medialnych (por. omówienie tych instrumentów RE: S.Nikoltchev, European Backing for Public Service Broadcasters. Council of Europe Rules and Standards, IRIS Special. The Public Service Broadcasting Culture, Strasburg 2007, s.7-15; Public Service Media