TK uznaje również, wbrew stanowisku TSUE, że dopuszczalna jest kontrola aktów wtórnego prawa unijnego (np. rozporządzeń) pod kątem zgodności z Konstytucją RP (SK 45/09).

Charakter wyjątku z art. 4 ust. 2 TUE

Nie jest obecnie jasne, jaki skutek mogłoby mieć powołanie się przez stronę w sporze sądowym na art. 4 ust. 2 TUE. Pojawiły się w tym względzie dwie koncepcje: twarda i miękka. Koncepcja twarda zakłada, że ochrona tożsamości konstytucyjnej stanowi samodzielny wyjątek derogujący obowiązki wynikające z prawa UE, którego zastosowanie mogłoby przesądzić np. o dopuszczalności wynikającego z prawa konstytucyjnego państwa członkowskiego ograniczenia jednej ze swobód rynku wewnętrznego albo o zablokowaniu w zakresie objętym tożsamością konstytucyjną skutków zasady pierwszeństwa prawa UE w prawie krajowym.

Istnieje jednak również pogląd, zgodnie z którym art. 4 ust. 2 TUE ma charakter miękki, subsydiarny, polegający na tym, że może on być powoływany jedynie jako dodatkowe uzasadnienie w kontekście określonej interpretacji już istniejących wyjątków traktatowych lub orzeczniczych w prawie UE. Tożsamość konstytucyjna państwa członkowskiego nie stanowi w tej wersji samodzielnego wyjątku, ale pomaga jedynie uzasadnić i uznać za słuszne powoływane przez państwo członkowskie wyjątki traktatowe bądź orzecznicze.