Trzecią, największą grupę deliktów stanowią naruszenia konstytucji, których sankcje mogą być wymierzone w ustawowo zakreślonych granicach czasowych. Po upływie ustawowo zakreślonych terminów odpowiedzialność za popełnienie deliktu ulega przedawnieniu albo wygasa. Do tej grupy naruszeń konstytucji i związanych z nimi sankcji zaliczam m.in. obowiązek naprawienia szkody za niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie organów władzy publicznej (art. 77), odpowiedzialność osób wymienionych w art. 198 Konstytucji za naruszenie konstytucji lub ustawy, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania. Odpowiedzialność za powyższe delikty przedawnia się na zasadach określonych w ustawach. Zgodnie z treścią art. 421 k.c. roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednak termin ten nie może być dłuższy niż 10 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat 20 od dnia popełnienia przestępstwa (§ 2). Natomiast ściganie przed TS jest dopuszczalne w okresie 10 lat od popełnienia czynu, chyba że czyn stanowi przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, dla którego przewidziany jest dłuższy okres przedawnienia (art. 23 ust. 1 ustawy TS).