Klaruje się sytuacja w Eurolandzie. Pora zatem na rewizję polskiego stanowiska w sprawie przyjęcia wspólnej waluty.

Dobiega końca rok 2012. Wróżby rychłego zmierzchu strefy euro, niemal codziennie odmieniane przez wszystkie przypadki przez rozmaitych czarnowidzów, okazały się chybione. Kolejne szczyty unijne oraz zdecydowana postawa Europejskiego Banku Centralnego ułożyły się per saldo w dość spójną i elastyczną reakcję na kryzys, dzięki której Euroland nie tylko przetrwał okres najgorszych turbulencji, ale jeszcze rozpoczął proces zacieśnienia więzów integracji.

Choć na ożywienie gospodarcze w Europie przyjdzie nam jeszcze poczekać, strefa euro wkroczyła już na ścieżkę stabilizacji, a także szybkiej – jak na warunki unijne – zmiany instytucjonalnej. Dla Polski to znak, że pora na rewizję stanowiska w sprawie przyjęcia wspólnej waluty. Temat przystąpienia naszego kraju do strefy euro wraca do debaty publicznej, co w ubiegłym tygodniu wyraźnie zasygnalizował premier Donald Tusk.

Wznowienie debaty o euro znajduje tym większe uzasadnienie, że na chwilę obecną większość Polaków nie chce żegnać się ze złotówką. Po nawałnicy złych wieści, jakie docierały do nas z Eurolandu przez ostatnie lata, szeregi zwolenników wspólnej waluty mocno stopniały. Z pewnością dla niejednego obywatela „euro” to dziś synonim „kryzysu”, „greckiej tragedii” albo „zrzutek na cudze długi”. A tymczasem argumentów przemawiających za włączeniem się w proces europejskiej integracji walutowej można wymienić sporo. Przypomnijmy najważniejsze z nich.

Strefa korzyści

Po pierwsze, rezygnacja ze złotówki na rzecz euro to eliminacja ryzyka walutowego i kosztów, jakie wiążą się z zamianą jednej waluty na drugą. To wymierna korzyść dla wielu Polaków, począwszy od turystów jadących za granicę po sektor przedsiębiorstw – eksporterów, importerów, instytucji finansowych itd.

Po drugie, wejście do strefy euro oznacza automatyczną obniżkę stóp procentowych. Dziś stopa referencyjna NBP wynosi 4,25 proc., podczas gdy analogiczna stopa EBC kształtuje się na poziomie 0,75 proc. Innymi słowy, wejście do Eurolandu oznaczałoby znaczne zwiększenie dostępności kapitału w Polsce, przy czym boom kredytowy, jaki zapewne byśmy obserwowali, powinien być postrzegany jako sposób na zwiększenie nie konsumpcji (jak swego czasu np. w Grecji), lecz inwestycji.