Helsińska Fundacja Praw Człowieka (niezaproszona do konsultacji) zdecydowała się jednak przedłożył Ministrowi Finansów swoją opinię do projektu ustawy nowelizacyjnej 22 grudnia 2009 r.

W opinii Fundacja wskazywała na nieprawidłowy sposób prowadzenia prac legislacyjnych, jak również wątpliwości natury konstytucyjnej proponowanych rozwiązań merytorycznych. Fundacja wskazywała, że projektowane rozwiązania wprowadzają szereg fundamentalnych zmian dla sfery praw i wolności jednostek, a ponadto budzą uzasadnione wątpliwości natury konstytucyjnej. Wprowadzenie zmian legislacyjnych dotyczących bezpośrednio statusu jednostki powinno być poprzedzone analizami prawnymi i konsultacjami społecznymi. W przypadku zaś nowelizacji o grach hazardowych nie można uznać, że Ministerstwo Finansów jako projektodawca ustawy, uczyniło zadość temu obowiązkowi.

Fundacja zwracała uwagę, że pośpiech jaki towarzyszył pracom legislacyjnym nad projektem, wprowadzanie fundamentalnych zmian praktycznie z dnia na dzień i następne wycofywanie się z niektórych z nich, wprowadzał tylko i wyłącznie zamieszanie i niepewność co do ostatecznych rozwiązań prawnych. Sprzeciw Fundacji co do metod prac nad ustawą był tym większy, że proponowane zmiany znacząco wykraczały poza materię gier hazardowych, ingerując w fundamentalną dla demokratycznego państwa prawa swobodę wypowiedzi i zmieniając model korzystania z Internetu w Polsce.

Składane wówczas medialne zapewnienia członków rządu, że konsultacje nie były konieczne, bo członkowie rządu wsłuchiwali się w komentarze pojawiające m.in. w mediach budziło najwyższe zdziwienie co do przestrzegania przez rząd standardów legislacyjnych demokratycznego państwa prawnego.

Orzeczenie TSUE

Zgłaszane wówczas, a przytoczone wyżej, zastrzeżenia co do sposobu prac legislacyjnych znalazły swoje potwierdzenie w orzeczeniu TSUE [powszechnie używa się także dawnego skrótu - ETS - przyp. redakcja]. Prawdopodobnie gdyby pracom nie towarzyszył nadzwyczajny pośpiech, a procedura była rzetelnie przestrzegana, błędy, na które zwrócił uwagę Trybunał w Luksemburgu, nie zostałyby popełnione.

Orzeczenie Trybunału zapadło w związku z pytaniem prejudycjalnym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. WSA w sprawie ze skargi trzech spółek z branży hazardowej. Sąd powziął wątpliwość, czy krajowe przepisy ustawy o grach hazardowych, które mogą powodować ograniczenie, a nawet stopniowe uniemożliwienie prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami i salonami gry, stanowią „przepisy techniczne” w rozumieniu dyrektywy 98/48, i czy w związku z tym ich projekt powinien zostać przekazany Komisji Europejskiej zgodnie z procedurą przewidzianą dyrektywie 98/34.