Co dzieje się z człowiekiem, który nie potrafi powiedzieć ,,nie” nienawiści?

Nie mam żadnej możliwości wejścia w skórę takiego człowieka. Mogę mu natomiast współczuć, bo się niszczy. Mogę też obserwować różne przypadki, a tych -niestety – nie brakuje. Próbuję też zrozumieć przyczyny nienawiści, są jednak one rozmaite. Niekiedy zupełnie irracjonalne, niekiedy źródłem jest zwykła ludzka zawiść, czasem polityka. Wszystko zależy od tego, kto i kogo lub co nienawidzi.

Być może nienawiść rodzi się z tego, że porównuję siebie z innymi ludźmi i nagle stwierdzam przykrą dla siebie rzecz: jestem głupszy, brzydszy…

… gorszy. Dlatego lepszych nienawidzę. To prawda. Czasem chłopak podziwia silniejszego kolegę, który lepiej gra w piłkę, czasem go nienawidzi. Zawiść i nienawiść są sobie bliskie. Ale zazdrościć można wielu ludziom, można zazdrość władzy, bogactwa, inteligencji itd. Gdy tak zazdrości indywidualny człowiek, to mniejsza z nim, to sprawa jego sumienia. Brzydkie to, nędzne, nie wychodzimy tu jednak poza sferę etyki. Kiedy tą zazdrością pałają jednak całe społeczeństwa, to inna sprawa. Tam najczęściej chodzi o małe, przyziemne, partykularne interesy, tam się nienawiść roznieca i hoduje, gdyż staje się ona politycznym orężem. Przykłady można czerpać zewsząd. Pełno jest wszędzie takich grup, koterii, partii nienawidzących jedna drugą. Wystarczy poczytać gazety, te wystąpienia pełne jadu, oszczerstw, kipiące złością, które tym silniej dają upust nienawiści, im mniejszą dozą rzeczowych argumentów rozporządzają. Przykre to i społecznie niebezpieczne. Nic bowiem na takiej nienawiści zbudować nie można.