Warto dodać, że procedura powołania szefa służby specjalnej również świadczy o tym, że ustawodawca przywiązuje do tej sprawy duże znaczenie. Widać to również wtedy, kiedy w ustawie kompetencyjnej mówi się o wymaganiach, jakie musi spełniać kandydat na stanowisko szefa ABW. W świetle przyjętych rozwiązań może być to osoba, która: posiada wyłącznie obywatelstwo polskie; korzysta z pełni praw publicznych; wykazuje nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną; daje rękojmię należytego wykonywania zadań; spełnia wymagania określone w przepisach o ochro­nie informacji niejawnych w zakresie dostępu do informacji niejawnych o klauzuli taj­ności „ściśle tajne”; nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała i nie była współpra­cownikiem organów bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej — Komisji Ścigania Zbrodni prze­ciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424, z późn. zm.) ani nie była sędzią, który orzekając, uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej.

Na gruncie ustawy o ABW oraz AW można mówić o jeszcze innym ważnym kryterium, które musi spełniać osoba pełniąca funkcję szefa ABW. Na ile wymóg ten do­tyczy samego kandydata na to stanowisko, a na ile odnosi się do urzędującego już sze­fa ABW, wydaje się być kwestią sporną. Tym bardziej, że praktyka nie daje w tej materii jednoznacznych odpowiedzi. Chodzi mianowicie o warunek mający postać ustawowego zakazu łączenia stanowiska szefa ABW z aktywnością w sferze politycz­nej. [...]

Należy przy tym zauważyć, że zakaz przynależności szefa służby specjalnej do partii politycznej i działalności na ich rzecz w praktyce funkcjonowania parlamentarno-gabinetowego systemu rządów podlega osłabieniu. W takim systemie rządów partie poli­tyczne tworzące bazę parlamentarną gabinetu rządowego zawsze dążą do tego, żeby mieć udział lub przynajmniej wpływ na obsadę personalną centralnych organów administra­cji rządowej, w tym stanowisk szefów służb specjalnych. W zależności od stabilności większości parlamentarnej zjawisko to może przybierać większe lub mniejsze rozmiary. Co jednak i tak nie zmienia istoty zagadnienia. Z jednej bowiem strony takie praktyki mogą budzić pewien niesmak, z drugiej jednak trzeba mieć świadomość, że są one nie­odzownym elementem mechanizmu sprawowania władzy w państwach demokratycz­nych. [...]. Ważne, aby fakt ten był uwzględniany przy różnego rodzaju analizach dotyczących usytuowania szefów służb specjalnych w systemie organów pań­stwowych. Istotne jest też to, aby w wyniku tych analiz w obowiązującym ustawodaw­stwie pojawiały się rozwiązania, które pozwolą zachować równowagę między wpływem partii politycznych na politykę personalną prowadzoną przez premiera w zakresie obsa­dy stanowisk kierowniczych w służbach specjalnych (administracji rządowej) a odpor­nością tej administracji na próby wikłania jej w bieżącą walkę polityczną.