W innym miejscu uzasadnienie NSA mówi:

„Ustawa dopuszcza tworzenie i prowadzenie zakładów opieki zdrowotnej przez podmioty niepubliczne, ale przepis art. 8 ustawy o zoz nie daje podstaw prawnych do powierzania realizacji świadczeń zdrowotnych – prywatnemu zakładowi niepublicznemu, prowadzonemu przez prywatnego przedsiębiorcę i zobowiązywania go, uchwałą Rady Powiatu, do wykonywania przekazanych mu świadczeń zdrowotnych likwidowanego zoz.”. Dalej jednak  stwierdza: „… przewidziano możliwość realizacji zadań publicznych w sferze ochrony zdrowia na podstawie umów o partnerstwie publiczno-prywatnym (taka możliwość wynika także pośrednio z art. 8 ust. 1b ustawy o zoz).”

Tak więc NSA wie, że taka możliwość istnieje. Art. 8 ust.1b brzmi: „Wynagrodzenie partnera prywatnego, z tytułu realizacji zadań publicznych w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego może w całości stanowić zapłata sumy pieniężnej ze środków podmiotu publicznego odpowiedzialnego za wykonywanie tych zadań.” Zapis ten wyraźnie mówi o podmiocie prywatnym. Dlaczego więc, mimo takich możliwości ustawowych, o których sąd wie, bo sam je przywołuje, nie można tego było zrobić w powiecie częstochowskim. Tego już sąd nie wyjaśnia.  W tym miejscu należy także dodać, że uchwała likwidacyjna, wbrew twierdzeniu NSA, nie zobowiązuje dzierżawcy do wykonywania świadczeń zdrowotnych na rzecz mieszkańców powiatu. Obowiązek ten wynika z odrębnej umowy o świadczenie usług zdrowotnych, podpisanych przez powiat i dzierżawcę. Przyjęcie zobowiązania do zawarcia takiej umowy było jednym z warunków dopuszczenia do udziału w przetargu na dzierżawę nieruchomości. Przypomnieć należy, że najpierw w drodze przetargu wyłoniony został dzierżawca, później zostały podpisane z nim stosowne umowy a dopiero po ich podpisaniu Rada Powiatu podjęła uchwałę o likwidacji SP ZOZ-u. Taka droga podyktowana została właśnie dbałością o zabezpieczenie interesu publicznego i interesu powiatu.