Podsumowując, warto przypomnieć, iż głównymi zasadami niezależności wykonywania zawodu sędziego są niezawisłość i bezstronność wraz z ich gwarancjami, sankcjonowane w Polsce przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne ustawy i traktaty międzynarodowe. Należy przede wszystkim podkreślić, iż aspekty te mają często wymiar subiektywny i wewnętrzny: sędzia musi uniezależnić się od swych przekonań, uprzedzeń i stereotypicznych haseł oraz nacisków z zewnątrz, aby następnie wydać jak najsprawiedliwszy wyrok. Szacunek dla drugiego człowieka nawet, jeśli jest zbrodniarzem, to element konieczny na sali rozpraw. Każdy sędzia dba o wizerunek wymiaru sprawiedliwości i zaufanie społeczeństwa, dlatego też obowiązują go pewne wzorce zachowania również poza salą sądową. Sędzia musi być osobą o nienaruszonej reputacji, która potrafi oddzielić sprawy zawodowe od prywatnych i tym samym wprowadzać w życie idee sprawiedliwość- te, o których ludzie marzą od zarania dziejów[4].

[1] W tym momencie można przywołać H. L. A. Harta i jego koncepcję reguł pierwotnych i wtórnych, a także twierdzenie, iż prawo zawiera instytucje odnośnie sprawiedliwości i dóbr, bez których nie można żyć szczęśliwie.

[2] W sensie podmiotowym, jako działalność sędziów.

[3] T.Romer, M.Najda, Etyka dla sędziów, Wolters Kluwer Business, Warszawa 2007.

[4] Informacje zaczerpnięte m.in. z książki T. Romer i M. Najdy Etyka dla sędziów, Wolters Kluwer Business, Warszawa 2007.

Od Redakcji: Autorka jest studentką Uniwersytetu Warszawskiego. Artykuł otrzymaliśmy od Stowarzyszenia ELSA