„dla swojej ważności podpisu Prezesa Rady Ministrów, który przez podpisanie aktu ponosi odpowiedzialność przed Sejmem” (art. 144 ust. 2 Konstytucji).

Zarówno w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym z 1997 r. jak i w ustawie o TK z 2015 r. (w pierwotnej wersji) kompetencja do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu była przyznana tylko i wyłącznie Zgromadzeniu Ogólnemu oraz Prezesowi TK. Żaden inny organ nie uczestniczył w procedurze stwierdzenia wygaśnięcia mandatu sędziego. Stosownie do art. 11 ust. 2 projektu ustawy, to od zgody Prezydenta ma zależeć dopuszczalność stwierdzenia wygaśnięcia mandatu sędziego, który dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego i został za to ukarany karą usunięcia ze stanowiska. Przewidziane w tym przepisie wymaganie uzyskania zgody Prezydenta oznacza ingerencję w kompetencję Zgromadzenia Ogólnego do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu sędziego Trybunału w przypadku prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o skazaniu na karę usunięcia ze stanowiska sędziego Trybunału. W świetle wyroku K 47/15 należy zauważyć, że art. 11 projektu ustawy przyznaje Prezydentowi, czyli organowi władzy wykonawczej kompetencję, która w sposób bezpośredni oddziałuje  na  status  sędziów  Trybunału  i  budzi  uzasadnione  wątpliwości z punktu widzenia zgodności z zasadą niezawisłości sędziowskiej (art. 195 ust. 1 Konstytucji) oraz zasadą niezależności Trybunału (art. 173 w związku z art. 10 Konstytucji).

Zob. punkt 92-94 Opinii Komisji Weneckiej.

8.            Wybór sędziów i dopuszczenie do orzekania

Art. 5 ust. 7 „Sędzia po złożeniu ślubowania stawia się w Trybunale w celu podjęcia obowiązków, a prezes Trybunału przydziela mu sprawy i stwarza warunki umożliwiające wypełnianie obowiązków sędziego”.

Uwagi:

Wskazany przepis nakłada na Prezesa Trybunału obowiązek „dopuszczenia” do wykonywania obowiązków sędziowskich osobę, która po wyborze przez Sejm na stanowisko sędziego Trybunału złożyła ślubowanie wobec Prezydenta. Jak wskazał projektodawca „Konsekwencją złożenia ślubowania jest prawo do rozpoczęcia urzędowania, a jednocześnie obowiązek prezesa TK do stworzenia takiemu sędziemu warunków umożliwiających podjęcie obowiązków sędziego” (s. 2-3).