W projekcie wyliczono też niezbędne kwalifikacje sędziego odrywając się nieja­ko od poprzednio utrwalonego odwoływania się w tej kwestii do ustawy o SN, jednak nowa ustawa o TK do tego powraca, dodając tylko granicę wieku dla wyboru sędzie­go TK: ukończenie 40 i nieukończenie 67 lat życia w dniu wyboru.

Nowa ustawa wzbogaca też słowa ślubowania, dodając do dotychczasowej roty zwrot „według mego sumienia”. Ponieważ między słowem bezstronnie a przytoczo­ną formułą jest przecinek, nie bez racji zapytano o konflikt: bezstronnie czy według sumienia? O ile jednak — być może — bezstronność da się pogodzić z sumieniem bezpartyjnego sędziego o nieskazitelnym charakterze, to jednak pozostaje problem, że w tej sytuacji można sędziego pytać (np. w toku ewentualnych przesłuchań, a także w toku przesłuchania w komisji sejmowej) o stan jego sumienia i wynikające stąd poglądy. W ustawie znalazły się też inne rozbudowane przepisy dotyczące statusu sę­dziów. Wyraźnie zakazuje ona przynależności do partii politycznej, związku zawodo­wego i prowadzenia innej działalności niedającej się pogodzić z niezależnością sądu i niezawisłością sędziego, ale także dość obszernie reguluje możliwości podejmowa­nia zatrudnienia — tylko naukowe i dydaktyczne (art. 23 ust. 2 i 3) u jednego praco­dawcy — choć w tym kontekście nie bardzo jasne są regulacje ust. 4, stanowiące, że za powiadomieniem prezesa może podejmować też te inne.

Dość szeroko uregulowany jest status sędziego w stanie spoczynku z generalną zasadą, że — wprawdzie „odpowiednio” (art. 42 ust. 1) — stosują się do niego wszyst­kie te same przepisy, począwszy od zakazu przynależności do partii politycznej, a skończywszy na zatrudnieniu (z wyjątkiem zatrudnienia na stanowisku wymagają­cym nienależenia do partii politycznej lub w sądach międzynarodowych). Ale też sę­dzia w stanie spoczynku podlega postępowaniu dyscyplinarnemu i w takim samym za­kresie obejmuje go immunitet. Ta ostatnia kwestia została w niektórych ekspertyzach przyjęta krytycznie, przede wszystkim ze względu na rozmijanie się istoty stanu spo­czynku i celu stosowania immunitetu formalnego, gwarantującego przede wszystkim niezawisłość orzekania.