Warto też przywołać wyrok w sprawie P 7/09, który wzmacnia pozycję konsumenta. Trybunał uznał w nim, że nadanie mocy dokumentów urzędowych księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banków jest niezgodne z Konstytucją. Takie uprzywilejowanie tych podmiotów wobec ich klientów nie znajduje także uzasadnienia w systemie gospodarczym (zwłaszcza, że pomiędzy klientem a bankiem, występuje stosunek zobowiązaniowy). Analogiczny wyrok zapadł w sprawie P 1/10, i dotyczył funduszy sekurytyzacyjnych.

W kilku zeszłorocznych orzeczeniach Trybunał stanął po stronie wolności w sferze gospodarczej, czy zawodowej.

Warto zauważyć kilka orzeczeń dotyczących wolności wyrażania poglądów, które zostały wydane w zeszłym roku w sprawach: P 12/09, K 11/10 i SK 42/09. Liberalny model konstytucji jako ustrojowej gwarancji wolności jednostki sprawdza się jednak w pełni jedynie w sytuacji, kiedy jej normy mają charakter norm-reguł. Konstytucje europejskie, w tym konstytucja nasza, zawierają jednak także normy-zasady oraz normy programowe. Wyznaczają one władzom publicznym, a zwłaszcza ustawodawcy, pewien określony cel do zrealizowania lub nakazują chronić określone wartości. Osiąganie tych celów lub ochrona wartości możliwe jest w większym lub mniejszym stopniu. Na marginesie warto dodać, że tego rodzaju normy są charakterystyczne dla prawa konstytucyjnego. Dlatego Trybunał, dokonując wykładni konstytucji i ustalając treść wyrażonego w niej wzorca kontroli, dysponuje znacznie większą swobodą niż przy wykładni innych aktów normatywnych. Przy tym jej wykładnia ma nader często charakter sytuacyjny, a wydanie rozstrzygnięcia wymaga „ważenia” różnych kolidujących z sobą wartości.

Normy-zasady szerzej pojawiły się w europejskich systemach konstytucjach wraz z przyjmowaniem przez nie koncepcji państwa socjalnego. Ustawy zasadnicze zaczęły wyrażać troskę o bezpieczeństwo socjalne i dobrobyt obywateli, pozostawiając ustawodawcom znaczną swobodę w kształtowaniu konkretnych praw socjalnych (swobodę tę podkreśla się także – aprobująco – w orzecznictwie polskiego sądu konstytucyjnego).

W wyroku w sprawie SK 33/09 Trybunał wskazał, jakie wymagania stawia regulacjom ustawowym z art. 71 ust. 2 Konstytucji. Przepis ten stanowi, że matka przed i po urodzeniu dziecka ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych. Trybunał uznał, że ustawodawca musi zagwarantować realny wymiar tej pomocy, a więc wykluczone są rozwiązania iluzoryczne, które nie znajdują wyrazu w konkretnych prawach podmiotowych. W granicach swojej swobody ustawodawca może jednak wybierać określone formy ochrony i pomocy. Biorąc pod uwagę czynniki demograficzne, ekonomiczne i społeczne może on także różnicować mechanizmy oraz intensywność pomocy matce przed i po urodzeniu dziecka.