Z kolei w wyroku z 8 lipca 2002 r. wyrażony został pogląd, że zasada falsa demonstratio non nocet „znajduje zastosowanie nie tylko w odniesieniu do norm stanowiących przedmiot kontroli, ale również do norm prawnych stanowiących podstawę kontroli”. Stanowisko to Trybunał podtrzymał m.in. w wyroku z dnia 19 lutego 2003 r.[21] oraz wyroku z dnia 19 września 2008 r.

Wreszcie, w wyroku z dnia 14 lutego 2006 r.[23] Trybunał Konstytucyjny „rozwijając dotychczasową linię orzeczniczą” wyraził pogląd, że „granice wniosku, pytania prawnego i skargi konstytucyjnej wyznaczają treści normatywne wskazane jako przedmiot kontroli we wniosku, pytaniu prawnym lub skardze konstytucyjnej. Trybunał nie może orzekać o przepisach, wyrażających treści normatywne niewskazane przez podmiot inicjujący postępowanie jako przedmiot kontroli. Trybunał Konstytucyjny może natomiast z urzędu badać, czy dany organ posiadał kompetencję do wydania kwestionowanego aktu prawnego oraz czy został dochowany tryb wydania aktu określony przez przepisy prawa. Ponadto, jeżeli podmiot inicjujący kontrolę wskazuje jako podstawę kontroli obowiązujące przepisy, określając jednoznacznie treści normatywne, które wyprowadza z tych przepisów w sytuacji, w której konstytucyjność kwestionowanych przepisów podlega ocenie z punktu widzenia regulacji wcześniejszych, to Trybunał Konstytucyjny może poddać ocenie kwestionowane przepisy z punktu widzenia ich zgodności z wcześniejszymi unormowaniami, które zawierały analogiczne treści normatywne”.

Powyższe, obszerne przytoczenia są konieczne z uwagi na deklarowane w uzasadnieniu opiniowanego projektu ustawy poszanowanie polskiego acquis constitutionnel, który to dorobek w omawianym względzie jest jednoznaczny.

Tymczasem analizowany przepis projektu (art. 51) dotyczący określenia zakresu zaskarżenia oraz dalej pomieszczony, dotyczący przedmiotu rozstrzygnięcia Trybunału, którym może być czynność prawodawcza lub treść aktu normatywnego albo jego części (art. 102) – zdaje się wykluczać dopuszczalność wyjścia przez Trybunał poza literalnie traktowane granice zaskarżenia i nakazywać ścisłe trzymanie się - choćby w sposób niepełny czy ewidentnie błędny wskazanego wzorca kontroli.