17) Reguła, wedle której jeżeli skarżący (czyli podmiot, który wniósł do Trybunału skargę konstytucyjną) wniósł nadzwyczajny środek zaskarżenia, Trybunał może zawiesić postępowanie do czasu rozpoznania tego środka (art. 68) – jest oparta na racjonalnych przesłankach, jednak wymaga dopełnienia. Mianowicie, poprzez unormowanie dalszego toku postępowania Trybunału, zależnie od sposobu rozpoznania i uwzględnienia bądź nie tego środka przez jego adresata, czyli Sąd Najwyższy, rozpoznający kasacje i skargi kasacyjne, albo sąd powszechny (okręgowy bądź apelacyjny), rozpoznający wniosek bądź działający z urzędu w przedmiocie wznowienia postępowania.

Chodzi o to, że w przypadku utraty waloru prawomocności orzeczenia sądowego – odpada przesłanka dopuszczalności skargi konstytucyjnej, co skutkuje umorzeniem postępowania przed Trybunałem.

18) Projekt odstępuje od wypracowanej w praktyce trybunalskiej reguły dyskontynuacji postępowania w sprawach wniosków, złożonych do Trybunału przez grupę posłów lub senatorów w sytuacji zakończenia kadencji Sejmu lub Senatu, przed rozpoznaniem sprawy w Trybunale. W świetle projektu, zakończenie kadencji co do zasady nie wstrzymuje postępowania w Trybunale (art. 70), ale ulega ono zawieszeniu (z możliwością późniejszego podjęcia albo umorzenia), bądź może toczyć się bez udziału wnioskodawcy (art. 71 i 72).

Jest to rozwiązanie racjonalne, aczkolwiek chyba niedostatecznie zapobiegliwe.  Projekt nie precyzuje bowiem, czy chodzi wyłącznie o pierwszy termin rozprawy, wyznaczony na dzień przypadający już po zakończeniu kadencji parlamentu, ani w jaki sposób dany (uprzednio złożony) wniosek grupy posłów lub senatorów ma „uzyskać poparcie” odpowiednio: 50 posłów lub 30 senatorów kolejnej kadencji izb parlamentu.

19) W unormowaniu „kontroli formalnej” wniosków, pytań prawnych i skarg (rozdział 5 projektu ustawy) zwracają uwagę trzy momenty.

Po pierwsze, kontrola ta rozciąga się nie tylko na wnioski podmiotów o ograniczonej legitymacji (art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji) i skargi konstytucyjne, ale też na wnioski innych uprawnionych podmiotów o nieograniczonej legitymacji (art. 191 ust. 1 pkt 1 i 2 Konstytucji) oraz sądowe pytania prawne (art. 193). Także te pierwsze mogą nie spełniać wymagań przewidzianych w ustawie, co skutkuje koniecznością usunięcia braków (art. 77 ust. 1 i 2 projektu). Projekt nie przewiduje jednak konsekwencji nieusunięcia tych braków w 7-dniowym terminie, od doręczenia stosownego zarządzenia Prezesa Trybunału.