Poniżej zostaną wskazane takie mankamenty, zasługujące na korektę.

1) W rozdziale I „Przepisy ogólne” treść art. 3: Siedzibą Trybunału jest Warszawa – poniekąd „rozbija” spójność regulacji tej części ustawy, poświęconej kwalifikacji ustrojowej, określeniu funkcji, zadań i kompetencji Trybunału Konstytucyjnego. Opiniujący sugeruje dwa możliwe rozwiązania, pierwsze, aby przepis o tej treści przenieść na koniec rozdziału I albo drugie, bardziej złożone. Celowe wydaje się bowiem zastąpienie tytułu Rozdziału 2 „Organy Trybunału” bardziej adekwatnym określeniem „Organizacja Trybunału”, zwłaszcza, iż art. 14 i 15 bynajmniej nie dotyczą tylko „organów”, ale też spraw budżetowych oraz regulaminu Trybunału, normującego m.in. właśnie „organizację” pracy Trybunału i jego organów, w tym wynikające z niej powinności sędziów oraz „inne sprawy”. [...]

2) W pkt. 2.3) opinii wskazano merytoryczne zastrzeżenia co do ujęcia funkcji sygnalizacyjnej Trybunału. W tym miejscu należy zauważyć, że odnośny przepis projektu zawiera także pewne nieścisłości legislacyjne w porównaniu z jego odpowiednikiem, tzn. art. 4 ust. 2 obowiązującej ustawy o TK z 1997 r. Obecnie ustawa przewiduje, iż Trybunał przedstawia właściwym organom stanowiącym prawo uwagi o stwierdzonych uchybieniach i lukach w prawie, których usunięcie jest niezbędne dla zapewnienia spójności systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Podkreślone zwroty, nieobecne w opiniowanym projekcie, mają jednak ważkie znaczenie: po pierwsze, konkretyzują adresatów sygnalizacji, po drugie zaś, wskazują na źródło wiedzy Trybunału, czyli stwierdzenie – w domyśle: przez Trybunał – mankamentów systemu prawnego, a nie ich „istnienie”. Wprawdzie istnienie zdaje się wskazywać na zobiektywizowany charakter danej wiedzy, ale stwierdzenie jest kategorią mocniejszą, lepiej korespondującą z zadaniami orzeczniczymi Trybunału Konstytucyjnego, jako „sądu prawa”. [...]

3) Określenie, jakim posługuje się projekt ustawy przy unormowaniu wyłączenia jawności rozprawy na wniosek sędziego: O wyłączeniu jawności głosowania w innej sprawie rozstrzyga Zgromadzenie Ogólne (art. 10 ust. 2 zd. 2) – nie jest adekwatne. Sugeruje ono, iż w kwestii tej możliwe są różne decyzje Trybunału, gdy w rzeczywistości tak nie jest; żądanie wyłączenia jawności jest wiążące. Toteż właściwa redakcja przepisu powinna stanowić: O wyłączeniu jawności głosowania w innej sprawie postanawia Zgromadzenie Ogólne na wniosek sędziego Trybunału. [...]