Oznacza to, że w świetle prezentowanych rozwiązań szef rządu nie musi realizować funkcji nadzoru nad szefami cywilnych służb specjalnych bezpośrednio. Zgod­nie z obowiązującym ustawodawstwem, prezes Rady Ministrów może korzystać z po­mocy ministrów lub współpracowników innej rangi. Biorąc pod uwagę praktykę, z jaką mieliśmy do czynienia przez kilkadziesiąt ostatnich lat, należy podkreślić, że premierzy najczęściej korzystali w tym zakresie z pomocy ministra członka Rady Ministrów, koordynatora służb specjalnych. Warto dodać, że minister ten miał sta­tus ministra zadaniowego, a więc takiego, który nie kieruje określonym działem ad­ministracji rządowej, lecz koncentruje się na wykonywaniu zadań powierzonych mu przez premiera.

W roku 2007 praktyka ta uległa zasadniczej zmianie. Stało się tak w wyniku decyzji premiera o powierzeniu kompetencji nadzorczych nad służbami specjalnymi se­kretarzowi stanu z Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Premier zrezygnował więc z rozwiązania, zgodnie z którym nadzór nad służbami specjalnymi był realizowany przez ministra konstytucyjnego (członka Rady Ministrów, ministra koordynatora służb specjalnych). Kolejne zmiany, co do tej praktyki, zaszły za sprawą wydania przez prezesa Rady Ministrów rozporządzenia z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania ministra spraw wewnętrznych Jacka Cichockiego w zakre­sie koordynacji służb specjalnych. Zgodnie z tym aktem, koordynacją i nadzorem nad służbami specjalnymi w imieniu premiera miał się odtąd zajmować minister kie­rujący jednocześnie — w przeciwieństwie do ministra koordynatora — działem admi­nistracji rządowej. Minister J. Cichocki był bowiem ministrem resortowym, czyli członkiem Rady Ministrów, kierującym działem administracji rządowej. Występował zatem w podwójnej roli: raz, jako minister resortowy, kierujący podległym mu dzia­łem administracji rządowej „sprawy wewnętrzne”; dwa, jako koordynator służb spe­cjalnych, koordynujący i nadzorujący w imieniu premiera służby specjalne.

Z tej konstrukcji premier skorzystał również w 2013 r., kiedy dokonał zmiany na stanowisku ministra spraw wewnętrznych. Premier, powołując na tę funkcję Bartłomieja Sienkiewicza, wydał jednocześnie rozporządzenie z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania ministra spraw wewnętrznych Bartłomie­ja Sienkiewicza w zakresie koordynacji służb specjalnych. Zgodnie z tym rozporzą­dzeniem, minister spraw wewnętrznych zajmuje się koordynacją działalności służb specjalnych oraz bieżącym nadzorem nad tą działalnością. Należy przy tym dodać, że zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia kompetencje ministra odnoszą się zarówno do cy­wilnych (ABW, AW, CBA), jak i wojskowych służb specjalnych, czyli SKW i SWW, choć, w przypadku tych ostatnich, z uwzględnieniem roli, jaką w nadzorze służb woj­skowych odgrywa minister obrony narodowej.