6 czerwca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie rozpoznał wniosek Grupy posłów na Sejm dotyczący ustawy o ratyfikacji decyzji Rady Europejskiej nr 2011/199/UE z 25 marca 2011 roku w sprawie zmiany art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do mechanizmu stabilności dla państw członkowskich, których walutą jest EURO.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że ustawa z dnia 11 maja 2012 r. o ratyfikacji decyzji Rady Europejskiej 2011/199/UE z dnia 25 marca 2011 r. w sprawie zmiany art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do mechanizmu stabilności dla państw członkowskich, których walutą jest euro nie jest niezgodna z art. 90 w związku z art. 120 zdanie pierwsze in fine konstytucji oraz z art. 48 ust. 6 Traktatu o Unii Europejskiej. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

Zdania odrębne do wyroku zgłosili sędziowie TK: Zbigniew Cieślak, Mirosław Granat, Marek Kotlinowski, Teresa Liszcz, Marek Zubik.

Trybunał Konstytucyjny rozpatrzył wniosek grupy posłów, w którym został zakwestionowany tryb uchwalenia ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o ratyfikacji decyzji Rady Europejskiej 2011/199/UE z 25 marca 2011 r. w sprawie zmiany art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: TFUE) w odniesieniu do mechanizmu stabilności dla państw członkowskich, których walutą jest EURO. Wyrażenie zgody w drodze ustawy poprzedziło ratyfikację dokonaną przez Prezydenta RP.

Zmiana art. 136 TFUE polega na dodaniu ustępu 3 w brzmieniu:

"Państwa Członkowskie, których walutą jest euro, mogą ustanowić mechanizm stabilności uruchamiany, jeżeli będzie to niezbędne do ochrony stabilności strefy euro jako całości. Udzielenie wszelkiej niezbędnej pomocy finansowej w ramach takiego mechanizmu będzie podlegało rygorystycznym warunkom".

Według wnioskodawcy, uchwalenie ustawy o ratyfikacji decyzji stwarza prawno-traktatowe podstawy do przekazania organizacji międzynarodowej - Europejskiemu Mechanizmowi Stabilności (dalej: EMS) - kompetencji organów władzy państwowej w niektórych sprawach, a w związku z tym ustawa o ratyfikacji decyzji powinna być uchwalona w trybie art. 90 konstytucji (tj. większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów/senatorów), a nie w trybie art. 89 ust. 1 konstytucji (zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów/senatorów).