Ponadto zdaniem wnioskodawcy art. 20c ust. 1 ustawy o Policji, art. 10b ust. 1 ustawy o Straży Granicznej, art. 36b ust. 1 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej, art. 30 ust. 1 ustawy o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych, art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o AB W oraz AW, art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CBA, jak również art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o SKW oraz SWW są niezgodne z konstytucją. Dopuszczają zarządzenie pozyskania tych danych nie tylko, gdy inne środki pozyskania informacji okazały się bezskuteczne albo gdy zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ich nieskuteczności, ale również w każdej innej sytuacji, kiedy tylko stosowne służby zwrócą się do podmiotów prowadzących działalność telekomunikacyjną o udostępnienie takich danych.

Zdaniem wnioskodawcy zakwestionowane przepisy są niezgodne z powołanymi wzorcami kontroli również dlatego, że ustawodawca nie wyłączył żadnej kategorii użytkowników z kręgu podmiotów, których dane mogą być pozyskiwane przez służby w tym trybie, choć dane te mogą być objęte tajemnicą notarialną, adwokacką, radcy prawnego, lekarską lub dziennikarską.

Ponadto kwestionowane przepisy – wskazuje wnioskodawca –  naruszają wolność komunikowania się, zezwalając służbom na pozyskiwanie danych telekomunikacyjnych  bez uzyskania zgody sądu na wkroczenie w tę sferę wolności konstytucyjnych i konwencyjnych jednostki, jak również nie przewidując kontroli korzystania przez służby z omawianych uprawnień sprawowanej przez sąd ani przez jakikolwiek inny organ zewnętrzny.